Τῼ ΑΓΙῼ ΚΑΊ ΜΕΓΑΛῼ ΣΑΒΒΑΤῼ

 Τῷ Ἁγίῳ καί Μεγάλῳ Σαββάτῳ , τήν θεόσωμον Ταφήν καί τήν εἰς Ἅδου κάθοδον τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἑορτάζομεν , δι'ὧν τῆς φθορᾶς τό ἡμέτερον γένος ἀνακληθέν πρός τήν αἰώνιον ζωήν μεταβέβηκεν . 

                                        Στίχοι :

             Μάτην φυλάττεις τόν τάφον κουστωδία· 

             οὐ γάρ καθέξει τύμβος αὐτοζωίαν .

    Ἀπό τίς ἰερότερες μέρες τοῦ ἔτους , εἶναι αἱ τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς · καί αὐτῆς πάλιν , τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, · καί πάλιν σαυτήν , αἱ Μεγάλη Παρασκευή καί Μέγα Σάββατο· 

 

   Σέ ἕξ δημιουργικές ἡμέρες , ἐδημιούργησε ὀ Θεός τά σύμπαντα καί τόν ἄνθρωπον , καί ὅπως λέει ἡ Ἁγία Γραφή , κατέπαυσε τήν ἐβδόμην ἡμέραν , σταμάτησε , σαββάτισε τήν ἐβδόμην · καί ἐδῶ , στήν ἀνάπλαση ἄνευ συντρίψεως , κατέπαυσε τήν ἑβδόμην , Σαββάτισε , ἀναπαύθηκε .

 

   Εἴδομεν ἐχθές, ὅτι ἐτάφη ὁ Ἰησοῦς, εἰς τό καινόν μνημεῖον  τοῦ Ἰωσήφ , ὁ ὁποῖος τόν ἐκήδευσε μαζί μέ τόν Νικόδημον , κρυφούς μέχρι τότε μαθητάς του·

 

ἐν τάφῳ  σωματικῶς , ἐν Ἅδῃ δέ μετά ψυχῆς , ἐν Παραδείσῳ δέ μετά ληστοῦ,καί ἐν θρόνῳ ὑπῆρχες Χριστέ , μετά Πατρός καί Πνεύματος , πάντα πληρῶν ὁ ἀπερίγραπτος .

 

, κατῆλθε ὁ Κύριος , ἀφοῦ μέ τόν θάνατον , διηρέθη ἀπό τό σῶμα του , ὅπως γίνεται σέ κάθε ἄνθρωπον , ἀλλά ὁ Χριστός ἦταν τέλειος θεός και τέλειος ἄνθρωπος, ἑνωμένες οἱ δύο φύσεις, ἀσυγχύτως , καί ἀδιαιρέτως  , καί χωρίς νά ἀποῤῥοφᾶται , οὔτε νά ἐπηρεάζεται ἡ μία ἀπό τήν ἄλλη `

ἐν τάφῳ σωματικῶς , μετά τῆς θεότητος, εἰσῆλθε ὁ Χριστός, ἀφοῦ εἶχε ἑνωθεῖ  πλήρως ἡ θεότης καί ἡ ἀνθρωπότης , ἐν τῷ Χριστῷ .

 

  Εὑρίσκετο λοιπόν ,ὅπως λέγει τό τροπάριον , ἐν τάφῳ σωματικῶς, ἐν Ἄδῃ μετά ψυχῆς, ἐν παραδείσῳ μετά ληστοῦ , καί ἐν θρόνῳ μετά Πατρός καί πνεύματος..

 

 ...ὅλως ἦν ἐν τοῖς κάτω , καί τῶν ἄνω οὐδόλως ἀπῆν ὀ ἀπερίγραπτος  Λόγος , ....· ὅπως δέν ἔπαθε τίποτα ἠ θεότης ἐν τῶ Σταυρῶ , ἔτσι , οὔτε καί ἐν τάφῳ .

 

   Στόν τάφον λοιπόν τοῦ Ἰωσήφ ὀ Κύριος, τοποθετήσας  ὁ δίκαιος λίθον μέγαν εἰς τήν εἴσοδον ·

Οἱ ἑβραῖοι , φοβούμενοι, μετά ἀπό τήν καταδίκην τοῦ Ἰησοῦ , φοβούμενοι καί τήν σκιά των , ἐζήτησαν φύλαξιν , ἀσφάλεια τοῦ τάφου , καί αὐτό βέβαια , ἔκανε τρανότερη καί πιστότερη τήν ἀνάσταση .

 

   Κάτωθεν , ὁ Ἅδης στένει καί τρέμει, αἰσθόμενος, τήν δύση του , τήν κατάργησιν του , τήν παῦσιν , τήν ἦτταν , τήν ἐλευθερία ὅλων τῶν δεσμοτῶν ψυχῶν , ἀφοῦ δέν μπόρεσε νά  κρατήσει τόν ἀρχηγόν τῆς ζωῆς, τήν ζωήν τήν ἰδίαν ·

 

   Μέ τήν κάθοδον του εἰς τόν Ἅδην ἐκήρυξε ὀ Κύριος, καί ἐσώθησαν οἰ δέσμιοι· ὄχι ὄμως ὅλοι, ἀλλά ὅσοι εἶχαν ἐνάρετον ζωήν ἐν κόσμῳ.

 

 Πῶς ὀρίζεται τό τριήμερον ἐν τάφῳ, ὅπως λέμε, ἀναστάς ἐκ τάφου τριήμερος....;

 

Στούς ἰουδαίους , ἠ ἀλλαγή τῆς ἠμέρας , ἄρχιζε τό ἀπόγευμα ἑκάστης μέρας , ὄπως σέ ἠμᾶς ἀλλάζει τά μεσάνυκτα, καί π.χ. 12.00 μεσάνυκτα , ἔχουμε τήν ἀρχήν μίας νέας ἠμέρας ` ἔτσι σαυτούς, ὥρα 6η τό ἀπόγευμα, ἤτοι 12η παρ αὐτοῖς , ἤρχιζε ἠ νέα μέρα, ἄλλαζε ...

 

  Ἄφησε τήν πνοή του ὀ Χριστός στόν Σταυρόν τήν 9η ὥρα , ἤτοι , 3η ἀπογευματινήν  καί ἐτάφη , πρίν τήν 6ην ἀπογευματινήν , καί ἤδη εἶχε ἀρχίσει μία μέρα ἡ τῆς Παρασκευῆς ` ἔμεινε ἐν τάφῳ ἀπό τήν Παρασκευή τό ἐσπέρας , μέχρι τό Σάββατον ἐσπέρας , καί ἔχουμε ἄλλη μία ἠμέρα, καί ἠ τρίτη μέρα ἄρχιζε ἀπό τό σάββατο τήν 6η ὥρα ἀπογευματινή...

 

  Δέν γνωρίζουμε ἀκριβῶς τήν ὤρα τῆς ἐγέρσεως, ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου· ἐάν ἦτο ἀπαραίτητο νά γνωρίζουμε τήν ὤρα, σίγουρα θά τό ἀνέφεραν οἱ ἱεροί εὐαγγελιστές, π.χ. λέει.:ἦν δέ ὥρα ἕκτη καί ἐσταύρωσαν αὐτόν , καί ἀπό ὥρας ἕκτης ἕως ὥρας ἐνάτης, σκότος ἐγένετο ἐφ ὅλην τήν γῆν ...

 

 Ἐάν λοιπόν ἦτο ἀπαραίτητο διά τήν σωτηρία μας, ὀ Χριστός ὁπωσδήποτε θά μεριμνοῦσε καί περί αὐτοῦ ·δέν γνωρίζουμε τήν ἀκριβήν ὥρα τῆς ἀναστάσεως, καί δέν τό ψάχνωμε, ἀλλα φροντίζουμε νά φανοῦμε ἀντάξιοι τῆς θυσίας τοῦ Κυρίου· ὁπωσδήποτε ὅμως ἀνέστη ἀπό τήν νύχτα τοῦ Σαββάτου , πρίν τό ξημέρωμα, καθώς οἱ μυροφόρες πῆγαν στόν τάφο ὄρθρου βαθέως , καί ἦτο κενός ὁ καινός τάφος .

 

   Ἄς δοῦμε μερικά ἀπό τά τροπάρια τῆς ἀκολουθίας τοῦ Μεγάλου Σαββάτου , και τοῦ ἐπιταφίου·

 

ὉἘπιτάφιος θρῆνος 

 

Εἶναι ἕνα ποιητικό ἀνθολόγιο, ποίημα τοῦ  δεκάτου αἰῶνος , πλῆρες μέ εἰκόνες συγκινητικές , ἐκφραστικές, πολλάκις ἐκδικητικές ἐκφράσεις , ἐκφράσεις πόνου , θλίψεων ἀγανακτήσεως  , λύπης προσδοκίας ·ἔγινε ἀποδεκτόν ἀπό τήν ἐκκλησιαστικήν τάξιν , καί εἰσῆλθε εἰς τήν λατρευτική καί λειτουργικήν ζωήν τῆς ἐκκλησίας μας, ἀφοῦ βοηθάει τήν πνευματική ζωήν καί τήν ὁλόψυχη προσέλευση τῶν πιστῶν πού συμμετάσχουν καί συμψάλλουν τά ἐγκώμια῝.

 

   Ἐπιτάφιος , ἀνέκαθεν ἦτο λόγος πρός κεκοιμημένους,  καί ἔτσι ἐγγράφη ἀπό ἄγνωστο ποιητή συγγραφέα και δείχνει τόν πόνο καί ἀγανάκτηση τῆς ψυχῆς στό θεῖο δρᾶμα῝ παρουσιάζονται εἰκόνες  καί σάν παρέλαση παρουσιάζεται ἡ ἔμψυχος καί ἄψυχος φύσις , Ἄγγελοι, ἄνθρωποι , προφῆτες , πουλιά ζῶα , ἀστέρια, φῶς σκοτάδι , καί πολλά δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ·καί σάν παγκόσμιο συλλείτουργο συμπονοῦν στήν ἄδικη καταδίκη τοῦ δικαίου , ὅπως λέγει ἕνα τροπάριο στήν ἑσπερινή ἀκολουθία, :... πᾶσα ἡ κτίσις ἠλλιοῦτο φόβῳ , θεωροῦσα σε , ἐν σταυρῷ κρεμάμενον Χριστέ · ὁ ἤλιος ἐσκοτίζετο , καί γῆς τά θεμέλια συνεταράττετο · τά πάντα συνέπασχον , τῷ τά πάντα κτίσαντι · Ὁ ἑκουσίως δι' ἡμᾶς ὑπομείνας , Κύριε , δόξα σοι .

 

  Ἀπό αύτήν τήν ὑμνολογικήν ἔκφραση , ὁ ποιητής συγραφεύς τοῦ ἐπιταφίου θρήνου ἐνεπνεύσθη , καί ἐποίησε τό ὡραιότατο  ποίημα, τό ὁποῖο βέβαια δέν ἔχει τό θεολογικό βάθος καί ὕψος πού ἔχει ἡ ἀκολουθία τοῦ Μεγάλου Σαββάτου  ἡ ὁποία εἶναι ἀπαράμμιλος, ἀλλά ἔχει πλούσιο βάθος καί περιεχόμενο, π.χ. ἕνα παραδειγμα..ἕνα τροπάριο στίχος στόν ἐπιτάφιο λέγει :...

Ὥσπερ πελεκάν , τετρωμένος τήν πλευράν σου Λόγε, σούς θανόντας παῖδες ἐζώωσας, ἐπιστάξας , ζωτικούς αὐτοῖς κρουνούς ...

 τί σημαίνει αὐτό ;πώς τό συνδίασε;

 

Ὁ πελεκάνος εἶναι ἀπό τά πλέον φιλόστοργα πουλιά, καί ὅταν δέν μπορεῖ νά εὕρη τροφή διά τά παιδάκια του , τά μικρά πελεκανάκια , τί κάνει;μέ τό ράμφος του τρυπάει τήν πλευράν του , τρέχει αἷμα, δίδει καί λαμβάνουν τά πουλάκια, αὐτά μέν δυναμώνουν , ὀ πελεκάνος ὅμως πεθαίνει ἀφοῦ ἔῤῥευσε τό Αἷμα του· αὐτό γνωρίζοντας ὁ ποιητής, παρουσιάζει στόν στίχο αὐτόν σάν πελεκάνο τόν Κύριον , , καί ἐμᾶς σάν παιδιά ·λογχεύθηκε ἡ πλευρά τοῦ Κυρίου στόν Σταυρόν , ἔρρευσε αἷμα, μέ τό ὁποίο ἐμεῖς ζωούμεθα, παίρνουμε ἐφόδιο αἰωνίου ζωῆς, καί ὁ Χριστός ἀπέθανε κατά τό ἀνθρώπινον · 

 

   Παρόμοιες ἐκφράσεις εἰκόνες, δίδουν μία κατανυκτικότητα καί πνευματική θέρμη στούς ψάλλοντας τόν ἐπιτάφιον καί νοιώθει καί τήν ἀγανάκτηση διά τήν σκληρότητα τῶν Ἐβραίων καί τήν προδοσία τοῦ μαθητοῦ.παρουσιάζεται ὁ Χριστό ὡ ὁ ὡραῖος κάλλει παρά πάντα βροτούς , ἀλλά καί ὡς βασιλεύς καί ἥλιος πού δύει διά νά ἀνατείλλει αἰώνια .κτλ.

γενικά βοηθᾶνε τίς εὐαίσθητες ψυχές γιά τήν καλύτερη προετοιμασία τῆς Ἀναστάσεως , καί εἶναι μία πλήρης ἔκφρασις τοῦ σταυροαναστασίμου χαρακτῆρα τῆς Μεγάλης ἐβδομάδος .

 

    Κύριο θέμα τοῦ ἐπιταφίου εἶναι ἠ ταφή τοῦ Χριστοῦ , καί ὁ Θρῆνος τῆς ΠΑΝΑΓΙΑΣ, πού ὅπως ἐσημειώσαμε δέν μίλησε καθόλου στό θεῖο δρᾶμα τοῦ Γολγοθᾶ, ἀλλά τά λόγια τῆς ΠΑΝΑΓΙΑΣ, στά τροπάρια και στίχους , εἶναι ἐκφράσεις τῆς ψυχῆς τοῦ ὑμνογράφου , ποιητοῦ , προσπαθῶντας νά εἰσδύσει στόν ἐσω κόσμο τῆς ψυχῆς τῆς ΠΑΝΑΓΙΣ, καί πῶς θά ἐκφράζετο ἄν ὀμιλοῦσε · 

 

   Εἶναι χωρισμένος σέ τρεῖς στάσεις , καί καθε στάσις ἔχει διαφορετικό ἀριθμό στίχων · καί αὐτό γίνεται διότι ὁ ποιητής του , μᾶλλον ἦτο μοναχός , ἐσυνδίαζε τόν Ἄμμωμον , ἤτοι τόν μεγαλύτερο ψαλμό τοῦ ψαλτηρίου , ὁ ὁποῖος βασικά ἀναφέρεται στόν Χριστόν , εἶναι ἔνα ὁλόκληρο κάθισμα, , ὁ 118ος ψαλμός, μέ τρεῖς στάσεις, ἠ πρώτη στάσις , ἔχει 72 στίχους , ἡ δευτέρα 59, καί ἡ τρίτη 44 στίχους .

παραλλήλησε τόν ἄμωμον τούς στίχους κάθε στάσεως, καί ἐδημιούργησε ἰσαρίθμους στίχους ἐπιταφίου , καί κατά τήν τέλεσιν του , ψάλλομεν συνήθως μόνο εἰς τίς μονές, ὁ κανονάρχης , ἕνα στίχο τοῦ ἀμώμου , καί ὁ χορός ἐναλλάξ , ἀπό ἔνα στίχο τοῦ ἐπιταφίου.

π.χ..

Μακάριοι οἱ ἄμωμοι ἐν ὀδῷ οἱ πορευόμενοι εν νόμῳ Κυρίου .

καί ὁ χορός ψάλλει τόν πρῶτον στίχο τοῦ ἐπιταφίου :.

Ἡ Ζωή ἐν τάφῳ κατετέθης Χριστέ....

καί συνεχίζεται , μέ δεύτερο στίχο τοῦ ἀμώμου , καί δεύτερο στίχου , τοῦ ἐπιταφίου , κοκ.

οὕτως ἡ πρώτη στάση τοῦ ἀμώμου , εἶναι 72 στίχοι , καί ἡ πρώτη στάση τοῦ ἐπιταφίου, ὁμοίως 72 στίχοι·

ὁμοίως , ἡ δευτέρα στάσις τοῦ ἀμώμου εἶναι 59 στίχοι , καί ἐπίσης ἡ δευτέρα στάσις τοῦ ἐπιταφίου , εἶναι 59 στίχοι.

τό ἴδιο καί στήν τρίτη στάση πού εἶναι ἀπό 44 στίχους· βέβαια διαφέρει ὁ ἀριθμός στίχων ἐπιταφίου σέ μερικά χειρόγραφα.

ἡ κανονική του θέσις εἰς τήν ἀκολουθίαν εἶναι στήν θέση πού εἶναι τό ψαλτήριο ὁ ἄμωμος, πρίν τούς κανόνας δηλαδή , πρίν τόν κανόνα τῆς ἐορτῆς, ἀλλα κατ 'οἰκονομίαν μεταφέρεται τυπικῶς εἰς τό τέλος τοῦ κανόνος , πρό τῶν αἴνων , μετά τήν αἴτησιν , συναπτήν τῆς ἐνάτης ὡδῆς .

 

   Ἄς δοῦμε ὄμως ὀλίγα τροπάρια τῆς ἀκολουθίας, καί ἐν συνεχεία ἐκ τοῦ ἐπιταφίου .

 

   Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου σε νεκρόν ὁ Ἀριμαθαίας καθῆλεν , τήν τῶν ἁπάντων ζωήν , σμύρνῃ καί σινδόνι σε , Χριστέ ἐκήδευσε , καί τῷ πόθῳ ἠπείγετο καρδίᾳ καί χείλει , σῶμα τό ἀκήρατον σοῦ περιπτύξασθαι , ὅμως συστελλόμενος φόβῳ , χαίρων ἀνεβόα σοι, δόξα , τῇ συγκαταβάσει σου φιλάνθρωπε .

 

   Ὅτε ἐν τῷ τάφῳ σαρκικῶς , θέλων συνεκλείσθης , ὁ φύσει τῆ τῆς θεότητος , μένων ἀπερίγραπτος , καί ἀδιόριστος , τά θανάτου ἀπέκλεισας ταμεῖα καί ἅδου  ἅπαντα ἐκένωσας , Χριστέ βασίλεια , τότε καί τό Σάββατον τοῦτο , θείας εὐλογίας καί δόξης , καί τῆς σῆς λαμπρότητος ἠξίωσας .

 

   Ὅτε αἱ δυνάμεις σε Χριστέ , πλάνον ὑπ' ἀνόμων ἑώρων συκοφαντούμενον , ἔφριττον τήν ἄφατον μακροθυμίαν σου , καί τόν λίθον τοῦ μνήματος , χερσί σφραγισθέντα , αἷς σου τήν ἀκήρατον πλευράν ἐλόγχευσαν , ὅμως τήν ἡμῶν σωτηρίαν , χαίρουσαι ἐβόων σοι · δόξα τῆ συγκαταβάσει σου φιλάνθρωπε .

 

  Σέ τόν ἀναβαλόμενον τό φῶς ὥσπερ ἱμάτιον , καθελών Ἰωσήφ ἀπό τοῦ Ξύλου σύν Νικοδήμῳ , καί θεωρήσας σε νεκρόν , γυμνόν , ἄταφον , εὐσυμπάθητον θρῆνον ἀναλαβών , ὀδυρόμενος ἔλεγεν · οἴμοι !!! γλυκύτατε Ἰησοῦ , ὅν πρό ἡλίου ὁ ἤλιος νεκρόν κρεμάμενον θεασάμενος , ζόφον περιεβάλλετο , καί ἡ γῆ τῶ φόβῳ ἐκυμαίνετο , καί διεῤῥήγνυτο ναοῦ τό καταπέτασμα · ἀλλ' ἰδού νῦν βλέπω σε , δι'ἐμέ ἑκουσίως ὑπελθόντα θάνατον · πῶς σέ κηδεύσω Θεέ μου ;ἤ  πῶς σινδόσι εἱλήσω ;ποίαις χερσί δέ προσψαύσω ,  τό σόν ἀκήρατον Σῶμα ; ἤ  ποῖα ἄσματα μέλψω τῇ σῇ ἐξόδῳ οἰκτίρμον · μεγαλύνω τά πάθη σου , ὑμνολογῶ καί τήν ταφήν σου , σύν τῇ ἀναστάσει κραυγάζων · Κύριε , δόξα σοι ...

 

   Κύριε Θεέ μου , ἐξόδιον ὕμνον καί ἐπιτάφιον , ὠδήν σοι ἄσομαι τῷ τῆς ταφῆς σου  ζωῆς μοι , τάς εἰσόδους διανοίξαντι , καί θανάτῳ θάνατον θανατώσαντα .

 

   Ἄνω σε ἐν θρόνῳ καί κάτῳ ἐν τάφῳ τά ὑπερκόσμια , καί ὑποχθόνια κατανοοῦντα Σωτήρ μου , ἐδονεῖτο τῇ νεκρώσει σου , ὑπέρ νοῦν ὠράθης γάρ , νεκρός ζωαρχικώτατος.

 

   Τόν τάφον σου Σωτήρ στρατιῶται τηροῦντες, νεκροί τῆ ἀστραπῆ τοῦ ὀφθέντος Ἀγγέλου , ἐγένοντο κηρύττοντος γυναιξί τήν ἀνάστασην , σέ δοξάζομεν τόν τῆς φθορᾶς καθαιρέτην ,  σοί προσπτύπτομεν τῷ ἀναστάντι ἐκ τάφου , καί μόνῳ Θεῶ ἠμῶν .

 

   Σιγησάτω πᾶσα σάρξ βροτεία , καί στήτω μετά φόβου καί τρόμου , καί μηδέν γήϊνον ἐν ἑαυτῇ  λογιζέσθω ·ὁ γάρ Βασιλεύς τῶν βασιλευόντων , καί Κύριος τῶν κυριευόντων , προσέρχεται σφαγιασθῆναι , καί δοθῆναι εἰς βρῶσιν τοῖς πιστοῖς · προηγοῦνται δέ τούτου , οἱ χοροί τῶν Ἀγγέλων , μετά πάσης ἀρχῆς καί ἐξουσίας , τά πολυόμματα Χερουβίμ , καί τά ἑξαπτέρυγα Σεραφίμ , τάς ὄψεις καλύπτοντα , καί βοῶντα τόν ὕμνον , ἀλληλοίϊα  .

 

   Ἑβδόμην σήμερον ἡγίασας , ἥν εὐλόγησας πρίν καταπαύσει τῶν ἔργων · παράγεις γάρ τά σύμπαντα καί καινοποιεῖς , σαββατίζων Σωτήρ μου , καί ἀνακτώμενος .

 

   Διά θανάτου τό θνητόν , διά ταφῆς τό φθαρτόν μεταβάλλεις , ἀφθαρτίζεις γάρ θεοπρεπέστατα , ἀποθανατίζων τό πρόσλήμμα , ἡ γάρ σάρξ σου διαφθοράν οὐκ εἶδεν Δέσποτα , οὐδέ ἡ ψυχή σου εἰς ἅδου ξενοπρεπῶς ἐγκαταλέλειπται .

 

   Ἐξ Ἀλοχεύτου προελθών καί λογχευθείς τήν πλευράν  , πλαστουργέ μου , ἐξ 'αὐτῆς εἰργάσω τήν ἀνάπλασιν , τήν τῆς Εὔας , Ἀδάμ γενόμενος , ἀφυπνώσας ὑπερφυῶς , ὕπνον φυσίζωον , καί ζωήν ἐγείρας ἐξ ὕπνου καί τῆς φθορᾶς , ὡς παντοδύναμος .

 

   Τήν ἄβυσσον ὁ κλείσας νεκρός ὁρᾶται · καί σμύρνῃ καί σινδόνι ἐνειλημμένος , ἐν μνημείῳ κατατίθεται ὡς θνητός ὀ ἀθάνατος ·γυναῖκες δέ αὐτόν ἦλθον μυρίσαι , κλαίουσαι πικρῶς καί ἐκβοῶσαι · τοῦτο Σάββατον ἐστίν τό ὑπερευλογημένον , ἐν ᾦ Χριστός ἀφυπνώσας, ἀναστήσεται τριἠμερος .

 

   Ὁ Ἅδης κάτω στενάζει καί Ἰουδαῖοι σκέπτονται συκοφαντῆσαι Χριστοῦ τήν Ἀνάστασιν , τά δέ γύναια κράζουσι · τοῦτο Σάββατον ἐστίν τό ὐπερευλογημένον , ἐν ᾧ Χριστός ἀφυπνώσας, ἀναστήσεται τριήμερος .

 

   Ὄλβιος Τάφος ! ἐν ἑαυτῷ γάρ δεξάμενος , ὡς ὑπνοῦντα τόν δημιουργόν , ζωῆς θησαυρός , θεῖος ἀναδέδεικται , εἰς σωτηρίαν ἠμῶν τῶν μελῳδούντων · λυτρωτά , ὁ Θεός εὐλογητός εἶ.

 

   Μή ἐποδύρου μου ΜΗΤΕΡ , καθορῶσα ἐν τάφῳ , ὅν ἐν γαστρί ἄνευ σπορᾶς συνέλαβες Υἱόν , ἀναστήσομαι γάρ καί δοξασθήσομαι, καί ὑψώσω ἐν δόξῃ ὡς θεός , τούς ἐν πίστει καί πόθῳ Σέ μεγαλύνοντας .

 

   Τί τό ὀρώμενον θέαμα ;τίς ἡ παροῦσα κατάστασις ;ὁ Βασιλεύς τῶν αἰώνων , τήν διά Πάθους τελέσας οἰκονομίαν ,ἐν τάφῳ σαββατίζει ,καινόν ἡμῖν   παρέχων  σαββατισμόν · αὐτῷ βοήσωμεν · ἀνάστα ὁ Θεός κρίνων τήν γῆν , ὅτι σύ βασιλεύεις εἰς τούς αἰῶνας , ὁ ἀμέτρητον ἔχων τό μέγα ἔλεος .

 

   Ἡ ζωή ἐν τάφῳ κατετέθεις Χριστέ καί Αγγέλων στρατιαί ἐξεπλήττοντο , συγκατάβασιν δοξάζουσιν τήν σήν .

 

   Μέτρα γῆς ὁ στήσας , ἐν σμικρῷ κατοικεῖς ,τοῦ θανάτου τό βασίλειον λύεις δέ , καί τοῦ ἅδου τούς νεκρούς ἐξανιστάς .

 

   Ἀπορεῖ καί  φύσις νοερά καί πληθύς , ἡ ἀσὠματος Χριστέ τό μυστήριον , τῆς ἀφράστου καί ἀῤῥήτου άνοχῆς .

 

   Ἐν καινῷ μνημείῳ κατετέθης Χριστέ , καί τήν φύσιν τῶν βροτῶν ἀνεκαίνισας , ἀναστάς ἐκ τῶν νεκρῶν θεοπρεπῶς .

 

   Ὥσπερ λέων Σῶτερ ἀφυπνώσας σαρκί , ὡς τις σκύμνος ὁ νεκρός ἐξανίσταται , ἀποθέμενος τό γῆρας τῆς σαρκός .

 

   Οἴμοι φῶς τοῦ κόσμου !!! , οἴμοι φῶς τό ἐμόν , Ἰησοῦ μου ποθεινότατε ἔκραζεν ἠ ΠΑΡΘΕΝΟΣ  θρηνῳδοῦσα γοερῶς .

 

   Μόνη γυναικῶν χωρίς πόνων ἔτεκόν σε τέκνον , πόνους δέ νῦν φέρω άθει τῷ σῷ ἀφορήτους ἔλεγεν ἠ ΣΕΜΝΗ .

 

   Ῥήγνυται ναοῦ , καταπέτασμα τῇ σῇ σταυρᾠσει κρύπτουσι φωστῆρες Λόγε τό φῶς , σοῦ κρυβέντος Ἥλιε , ὑπό γῆν .

 

   Μύρον ἀληθῶς , σύ ἀκένωτον ὑπάρχεις Λόγε , ὅθεν σοι καί μῦρα προσέφερον , ὡς νεκρῷ τῷ ζῶντι , γυναῖκες μυροφόροι .

 

   Ἴδε Μαθητήν ὅν ἠγάπησας , καί σήν Μητέρα , καί φθογγήν δός , τέκνον γλυκύτατον ἔκραζε δακρύουσα ἠ ΑΓΝΗ .

 

   Ὥσπερ πελεκάν , τετρωμένος τήν πλευράν σου Λόγε , σούς θανόντας παῖδας ἐζώωσας , ἐπιστάξας ζωτικούς αὐτοῖς κρουνούς .

 

   Αἱ γενεαί πᾶσαι , ὕμνον τῇ ταφῇ σου , προσφέρουσι Χριστέ μου .

 

   Οὕς ἔθρεψε τό μάννα, ἐκίνησαν τήν πτέρναν, κατά τοῦ εὐεργέτου .

 

   Οὕς ἔθρεψε τό μάννα , φέρουσι τῷ Σωτῆρι  ,χολή ἅμα καί ὄξος .

 

   Ὧ !!! γλυκύ μου ἔαρ , γλυκύτατον μου τέκνον , ποῦ ἔδυ σου τό κάλλος ;

 

   Πεπλάνηται ὁ πλάνος, ὀ πλανηθείς λυτροῦται , σοφίᾳ σῆ Θεέ μου .

 

   Ἔῤῥαναν τόν τάφον αἱ μυροφόροι μύρα , λίαν πρωΐ ἐλθοῦσαι .

 

 Αἱ μυροφόρες γυναῖκες ἦσαν ἑπτά ,

περισσότερο ἀπό τά μύρα , μύριζε ἠ ἀγάπη καί ἀφοσίωση τους στόν Χριστόν , καί ἠ καθαρά κρυστάλλινη ζωή τους .

προχωροῦσαν στόν τάφο σάν μυροφόρες, καί επέστρεψαν ...σάν εὐαγγελίστριες, ..ἀπεστάλλησαν σάν ἀπόστολοι στούς ἀποστόλους γιά τό χαροποιο νικηφόρο φωτεινό μήνυμα τῆς Ἀναστάσεψς.

εἶχαν τήν ΠΑΝΑΓΙΑ, ἡ ὁποῖα συντόνιζε ὄλο τό ἔργο καί μετά τήν ἀνάληψη τοῦ Χριστοῦ , συνέχισε τό ἔργο τοῦ Υἰοῦ της.

εἴθε ταῖς Πρεσβείας τῆς ΠΑΝΑΧΡΑΝΤΟΥ καί ΣΕΜΝΗΣ  ΠΑΝΑΜΩΜΟΥ  ΑΓΝΗΣ, Μητρός τοῦ Κυρίου, ΔΕΣΠΟΙΝΗΣ ἠμῶν ΘΕΟΤΟΚΟΥ καί ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ , εὕρωμεν ἔλεος καί χάριν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν .ἀμήν γένοιτο .

εὐλογεῖτε.

Χριστός ἀνέστη !!! 

ἀληθῶς ἀνέστη ὁ Κύριος. 

 

   Τῇ ἀνεκφράστῳ σου συγκαταβάσει , Χριστέ ὁ Θεός ἠμῶν , ἐλέησον ἠμᾶς . Ἀμήν . 

  Επιστροφή στή Σελίδα Μ. ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ - ΠΑΣΧΑ