Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ

……….Δέντρο από τούτο το ποτάμι κρατημένο, μορφή πού, μέσα από το πάθος της λευτεριάς και την αστραπή της δικαιοσύνης, ανυψώθηκε στους χώρους της απιθανότητας και του θρύλου, είναι κι ο Μακρυγιάννης. Με την ακεραιότητα του χαρακτήρα του, με τη φωτιά της καρδιάς του, τη λάμψη του νου και τη σπαθιά του λόγου του, αποτελεί ένα παράδειγμα ολοκληρωμένης ζωής.

Ό Μακρυγιάννης, έτσι καθώς δείχνεται σ’ oλόκληρη τη ζωή του και όχι μονάχα από τη δική του απολογητική μαρτυρία, αλλά από τη γενικότερη Ιστορική θεώρηση του Εικοσιένα και της μετεπαναστατικής περιόδου, εκπροσωπεί και συμπυκνώνει τα αδρότερα, τα πιο αντιπροσωπευτικά χαρακτηριστικά του Νεοέλληνα. Μέσα στην αδιάκοπη και δημιουργική αγρύπνια του για το Γένος, αστράφτει ή πανάρχαιη λάμψη της Φυλής, αλλά και το πνευματικό υπόβαθρο της ιστορικής διάρκειας, ή φωτεινή εκείνη έκ-σταση πού χάρη σ' αυτήν ο άνθρωπος προωθείται στο θαύμα.

Μέσα του λουλουδίζει αδιάκοπα ή εθνική αυτογνωσία κι΄ ενεργεί με αποκαλυπτική και συγκλονιστική υπευθυνότητα. Με την πίστη πού έχει στο δίκιο και την αρετή, με την τόλμη πού τον διακρίνει, αλλά και τη θρησκευτική του εγρήγορση, κατορθώνει να πραγματοποιεί το μεγάλο έργο. Από τη βαθύτερη σύνδεση του με τίς απροσδιόριστες ρίζες, άπ'οπου βλασταίνει ή ομορφιά και ή αλήθεια της ζωής, γνωρίζει πώς τίποτα πιο ακριβό δεν υπάρχει από τη λευτεριά και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Και θα πολεμήσει για τη διασφάλιση τους, με παραδειγματική συνέπεια, πού αγκαλιάζει ολόκληρη τη ζωή του.

Ή ανθρώπινη ελευθερία, εξ άλλου, δεν είναι στατικό φαινόμενο, ένα αποκτημένο ή προσφερόμενο αγαθό στην ιστορική μας πορεία. Είναι η αγωνία της κάθε στιγμής που πρέπει να πολεμάμε για να την κερδίζουμε. Είναι η αγωνία που μας επιτρέπει να μετέχουμε στο απροσμέτρητο μεγαλείο του βίου, προεκτείνοντας την προσωπική μας αυτοτέλεια μέσα στο χώρο του κόσμου και της αιωνιότητας.

Ο Μακρυγιάννης κυριαρχεί στο Εικοσιένα και κατοπινά, για τη παλληκαριά, τη δικαιοσύνη, την ανιδιοτέλεια, την ηθική έξαρση, την καλλιτεχνική ευαισθησία και τι φλογερό του πάθος για τη λευτεριά. Σήκωνε αδιάκοπα το λογισμό του από τις αδύναμες κι’ αρρωστιάρικες πηγές και τον ανύψωνε στα πεντακάθαρα και βουερά κεφαλάρια της ηθικής μας αυτογνωσίας. Έτσι παραδομένος μέσα στο θρύλο του Γένους που όλο τον ζέσταινε και τον πύργωνε μέσα του, στέριωνε το έργο του, έργο να λαμποκοπάει καθαροσύνη και απλότητα. Μπροστά στη λευτεριά και την αλήθεια δεν λογάριαζε τίποτα, ούτε και το θάνατο, μια που αυτά τα δύο συγκροτούσαν τη λαχτάρα που τον έδενε με τη ζωή. Κι’ έτσι, με το έργο του το πολύτιμο και τον κοφτερό του λόγο, που μπαίνουν σαν την πιο καλόδεχτη κι’ ακριβή ανάσα δροσιάς στις καρδιές μας, ανυψώθηκε σε σύμβολο του Νέου Ελληνισμού, παράδειγμα ήθους και υπόδειγμα βίου………..

Από το βιβλίο του π. Θεοκλήτου Διονυσιάτου

«Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ

πατέρας και δάσκαλος του γένους».

Εκδοσεις ΑΚΡΙΤΑΣ-1984.

 

  Επιστροφή στή Σελίδα ΔΟΚΙΜΙΑ