Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ

 ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ

Β΄

Η Αγία μας Εκκλησία ζώσα εν Αγίω Πνεύματι, μας διδάσκει ότι για να κατανοήσουμε την Καινή Διαθήκη θα πρέπει να γνωρίζουμε την Παλαιά Διαθήκη. Και για τούτο η Εκκλησία θεώρησε εξ αρχής αναπόσπαστο μέρος της Θείας Αποκαλύψεως την Παλαιά Διαθήκη. Και τούτο διαφαίνεται από το τεράστιο έργο πολλών Πατέρων της Εκκλησίας μας (Μέγας Βασίλειος, Ιωάννης Χρυσόστομος, Γρηγόριος Νύσσης κ. α.),  με ομιλίες, και ερμηνεία όλων των βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης.

Ο ιερός Χρυσόστομος εκφράζει με ιδιαίτερο τρόπο την σχέση ανάμεσα στην Παλαιά και την Καινή Διαθήκη λέγοντας: «Παρέλαβε την Καινήν η Παλαιά και ηρμήνευσεν την Παλαιάν η Καινή. Και πολλάκις είπον, ότι δύο Διαθήκαι και δύο παιδίσκαι και δύο αδελφαί τον ένα Δεσπότην δορυφορούσι. Κύριος παρά προφήταις καταταγγέλεται, Χριστός εν Καινή κηρύσσεται.… Ουκ εσβέσθη τα παλαιά, ηρμηνεύθη γαρ εν τη Καινή».

Α.  ΠΑΛΑΙΑ  ΔΙΑΘΗΚΗ

Οι Ισραηλίτες τοποθετούσαν τα ιερά βιβλία τους στην Κιβωτό της Διαθήκης. Μετά την επιστροφή των Εβραίων από την αιχμαλωσία της Βαβυλώνας, με πρωτοβουλία του Έσδρα (περί το 530 π. Χ.) συγκεντρώθηκαν όλα τα ιερά βιβλία (39 συνολικά) και συγκροτήθηκε ο πρώτος Κανόνας της Παλαιάς Διαθήκης ο οποίος ονομάσθη Κανόνας του Έσδρα. Ο Κανόνας αυτός αργότερα (περί το 100 π.Χ.) συμπληρώθηκε με 10 μεταγενέστερα βιβλία τα οποία γράφτηκαν μετά την αιχμαλωσία της Βαβυλώνας και μάλιστα αυτά εξ αρχής στην ελληνική γλώσσα.

Αρκετά αργότερα, με πρωτοβουλία του  βασιλέως της Αιγύπτου Πτολεμαίου του Φιλαδέλφου, 72 ευσεβείς ελληνομαθείς Εβραίοι (περί το 260 π.Χ.) μετέφρασαν στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου όλα τα βιβλία, από την αρχαία εβραϊκή, στην τότε «κοινήν» ελληνική γλώσσα. Η μεγάλη αυτή μεταφραστική προσπάθεια, διήρκησε αρκετά χρόνια και έμεινε γνωστή ως Μετάφραση των Εβδομήκοντα (Ο΄). Αυτήν την μετάφραση χρησιμοποιούσαν έκτοτε οι Εβραίοι και μετέπειτα οι Απόστολοι και οι πρώτοι χριστιανοί. Την θεοπνευστία της μετάφρασης αυτής δέχτηκε η Εκκλησία μας και έκτοτε χρησιμοποιούμε αυτήν ως μόνη ορθή και έγκυρη.

Τα 49 Θεόπνευστα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης χωρίζουμε σε 3 κατηγορίες με βάση το φιλολογικό τους περιεχόμενο:

1.   Ιστορικά (23).  Γένεσις, Έξοδος, Λευϊτικόν, Αριθμοί, Δευτερονόμιον, Ιησούς του Ναυή, Κριταί, Ρούθ, Βασιλειών Α, Βασιλειών Β, Βασιλειών Γ, Βασιλειών Δ, Παρα-λειπομένων Α, Παραλειπομένων Β, Έσδρας Α, Έσδρας Β, Νεεμίας, Τωβίτ, Ιουδίθ, Εσθήρ, Μακκαβαίων Α, Μακκαβαίων Β, Μακκαβαίων Γ.

2.   Ποιητικά-Διδακτικά (7). Ψαλμοί, Ιώβ, Παροιμίαι, Εκκλησιαστής, Άσμα Ασμάτων, Σοφία Σολομώντος, Σοφία Σειράχ,  και τέλος στα

3.   Προφητικά (19). Ωσηέ, Αμώς, Μιχαίας, Ιωήλ, Οβδιού, Ιωνάς, Ναούμ, Αββακού, Σοφονίας, Αγγαίος, Ζαχαρίας, Μαλαχίας, Ησαϊας, Ιερεμίας, Επιστολή Ιερεμίου, Βαρούχ, Θρήνοι Ιερεμίου, Ιεζεκιήλ, Δανιήλ.

 

*************************

 

1^ον) Βιβλίον: Γένεσις (Γεν). Είναι το πρώτο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης το οποίο με τα επόμενα 4 πρώτα βιβλία αποτελούν την «Πεντάτευχον». Η Γένεσις εγράφη από τον Μωϋσή περί το 1500 π.Χ. Η Γένεσις, η οποία στα Εβραϊκά ονομάζεται «Μπερεσίθ» (=εν αρχή), ονομάσθη «Γένεσις» διότι εξιστορεί την γένεση του ορατού κόσμου. Η ονομασία της προέρχεται από τον 4^ο στίχο του β΄ καφαλαίου της.

Η Γένεσις αρχίζει με την Εξαήμερον (την περίοδο των έξι ημερών) όπου περιγράφεται η δημιουργία του κόσμου και του ανθρώπου. Αναφέρεται στην ζωή του ανθρώπου στον Παράδεισο και εν συνεχεία την πτώση και την εκδίωξη. Εδώ μέσα στην απόλυτη οδύνη του ανθρώπου, για ότι έχασε, ακούγεται το Πρωτευαγγέλιον. Η πρώτη χαρμόσυνη είδηση και υπόσχεση του Θεού στον πεσμένο άνθρωπο ότι κάποια στιγμή «στο πλήρωμα του χρόνου» θα έρθει η λύτρωση του από τον Θεό. Η πρώτη αδελφοκτονία από τον Κάϊν και οι απόγονοι του Αδάμ αναφέρονται στην συνέχεια. Από το Ε΄ κεφάλαιο και εν συνεχεία γίνεται λόγος για τον Νώε και τον Κατακλυσμό και τους απογόνους του Νώε. Στο ΙΑ΄ κεφάλαιο γίνεται λόγος για τον πύργο της Βαβέλ και την σύγχυση των γλωσσών και αναφέρεται η γενεαλογία του Αβραάμ. Στα επόμενα κεφάλαια η ζωή του Αβραάμ και οι υποσχέσεις του Θεού προς αυτόν και στο ΙΔ΄ κεφ. εμφανίζεται ο Μελχισεδέκ.  Ο   Μελχισεδέκ είναι όπως αναφέρεται «ιερεύς του Θεού του υψίστου». Καμία άλλη πληροφορία δεν μας δίνει η Γραφή για το πρόσωπό του. Η Εκκλησία μας θεωρεί προτύπωση του Μεγάλου και Τελείου Αρχιερεώς Ιησού Χριστού τον  μυστηριώδη Μελχισεδέκ του οποίου κανείς δεν γνωρίζει την γενεαλογία. Γιαυτόν γράφει σχετικά ο Απ. Παύλος στην προς Εβραίους Επιστολή: «Ούτος γαρ ο Μελχισεδέκ, βασιλεύς Σαλήμ, ιερεύς του Θεού του υψίστου, ο συναντήσας Αβραάμ υποστρέφοντι από της κοπής των βασιλέων και ευλογήσας αυτόν, ω και δεκάτην από πάντων εμέρισεν Αβραάμ, πρώτον μεν ερμηνευόμενος βασιλεύς δικαιοσύνης, έπειτα δε και βασιλεύς Σαλήμ, ο έστι βασιλεύς ειρήνης, απάτωρ, αμήτωρ, αγενεαλόγητος, μήτε αρχήν ημερών μήτε ζωής τέλος έχων, αφωμοιωμένος δε  τω υιώ του Θεού, μένει ιερεύς εις το διηνεκές, Θεωρείτε δε πηλίκος ούτος, ω και δεκάτην Αβραάμ έδωκεν εκ των ακροθινίων ο πατριάρχης. και οι μεν εκ των υιών Λευΐ την ιερατείαν λαμβάνοντες εντολήν έχουσιν αποδεκατούν τον λαόν κατά τον νόμον, τουτ’ έστι τους αδελφούς αυτών, καίπερ εξεληλυθότας εκ της οσφύος Αβραάμ^. ο δε μη γενεαλογούμενος εξ αυτών δεδεκάτωτε τον Αβραάμ, και τον έχοντα τας επαγγελίας ευλόγηκε. χωρίς δε πάσης αντιλογίας το έλαττον υπό του κρείττονος ευλογείται.» (Ζ΄ 1 εξ.).

Στο ΙΖ΄ κεφ. αναφέρεται η καθιέρωση της περιτομής και υπόσχεση της γέννησης του Ισαάκ και στο επόμενο η φιλοξενία, υπό του Αβραάμ, των τριών αγγέλων οι οποίοι παρουσιάστηκαν με την μορφή ξένων ανθρώπων. Η παρουσία των τριών αγγέλων θεωρείται η πρώτη φανέρωσις και προτύπωσις της Αγίας Τριάδος και γιαυτό η Εκκλησία μας έχει ως μόνη σωστή και ορθόδοξη απεικόνιση της Αγίας Τριάδος την εικόνα της Φιλοξενίας του Αβραάμ. Ονομαστή είναι η Φιλοξενία του Αβραάμ, εικόνα που φιλοτέχνησε ο Ρώσος μοναχός Ανδρέα Ρουμπλιέφ (Ρουμπλιώφ).  Αναφέρεται στα επόμενα κεφάλαια η καταστροφή των Σοδόμων, η καταγωγή των Μωαβιτών και Αμμανιτών και στην συνέχεια η γέννηση του Ισαάκ και η θυσία του καθώς και η επέμβαση του Θεού. Η Ρεβέκκα γίνεται γυναίκα του Ισαάκ, ο θάνατος του Αβραάμ, τα παιδιά του Ισαάκ και το γεγονός της πώλησης των πρωτοτοκίων από τον Ησαύ και η ζωή του Ισαάκ ιστορούνται στα επόμενα κεφάλαια με την φυγή του Ιακώβ και την συνάντησή του με την Ραχήλ και τον γάμο τους. Από το Λ΄ κεφ. αρχίζει η παρουσίαση της οικογένειας του Ιακώβ και η επιστροφή του στην Χαναάν, η συνάντησή του με τον αδελφό του Ησαύ, διάφορα γεγονότα της οικογενείας του Ιακώβ και υποσχέσεις του Θεού προς αυτόν. Από το ΛΖ΄ κεφ. αρχίζει  η εξιστόρηση των γεγονότων με τον Ιωσήφ. Αναφέρεται η πώλησή του υπό των αδελφών του και η μεταφορά του στην Αίγυπτο, τα όνειρα των αυλικών και  του Φαραώ και η θαυμαστή εξήγησή τους από τον Ιωσήφ και οι τιμές που του απενεμήθηκαν. Ο μεγάλος λιμός και η άφιξη των αδελφών του Ιωσήφ στην Αίγυπτο για την αγορά σταριού περιγράφονται από το ΜΒ΄ κεφ. και εξής. Ο Ιωσήφ ζητάει να φέρουν τον πατέρα τους στην Αίγυπτο, αποκαλύπτεται στην οικογένειά του και εγκαθίσταται όλη η οικογένεια εκεί με ιδιαίτερα προνόμια από τον Φαραώ και. Εν συνεχεία αναφέρεται ο θάνατος του Ιακώβ μετά από τις προφητείες για τα παιδιά του και κλείνει το βιβλίο της Γενέσης στο Ν΄ κεφάλαιό του με τον θάνατο και την ταφή του Ιωσήφ στην Αίγυπτο.

  Επιστροφή στή Σελίδα ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ