Η Χριστού Γέννηση

 Προετοιμασία για την μεγάλη εορτή της Χριστού Γεννήσεως είναι η σαρανταήμερη νηστεία που άρχισε φέτος, όπως πάντα, στις 15 Νοεμβρίου.

Και είναι περίοδος προετοιμασίας για να εννοήσουμε και να ζήσουμε το μέγα της ευσεβείας μυστήριο όπου «Θεός εφανερώθη εν σαρκί..» όπως γράφει ο Απόστολος Παύλος στην Α΄προς Τιμόθεον επιστολή του (γ΄ 16).

Θεός φανερώθηκε στον κόσμο με σάρκα δική μας. Καταδέχτηκε και έγινε άνθρωπος σαν εμάς σε όλα εκτός από την αμαρτία.

Φανερώθηκε απλά, ταπεινά, ήσυχα και ήρεμα. Σε ένα μέρος καταφρονεμένο. Σε στάβλο γεννήθηκε με μάρτυρες τα ζώα. 

Κάποιοι απλοί βοσκοί άκουσαν τον ύμνο των Αγγέλων και έγιναν οι πρώτοι που τον προσκύνησαν.

Κάποιοι αστρονόμοι της εποχής (οι Μάγοι με τα δώρα) είδαν το υπερφυσικό σημάδι στον ουρανό και ξεκίνησαν από μακρινό τόπο να τον προσκυνήσουν, και ένα βασιλιάς φοβάται για το θρόνο του και συνωμοτεί.

Φτάνοντας στη Γέννηση η Εκκλησία μας μιλάει για το μυστήριο της Σαρκώσεως, της Ενανθρωπήσεως. Όλα γίνονται με τρόπο θαυμαστό.

Ο Θεός οδηγεί το ανθρώπινο γένος προς την σωτηρία.

Ο Ιωσήφ, μέσα στις αμφιβολίες του, πληροφορείται από άγγελο και μαθαίνει ότι Εκείνο το οποίο θα γεννήσει η Παρθένος, προέρχεται από Πνεύμα Άγιο. Και θα γεννηθεί Υιός τον οποίον θα ονομάσει Ιησού, διότι Αυτός θα σώσει τον λαόν του από τις αμαρτίες του.

               Είναι πράγματι μεγάλο το μυστήριο διότι ο Θεός μας φανερώθηκε με σάρκα. Έγινε ένα με μας. Για να οδηγήσει εμάς στον Θεό.

«…Τούτο δε λέγω και λέγων ου παύσομαι: έλθε και γενού άνθρωπος..). (Αυτό λέω και δεν θα σταματήσω να το λέω έλα και γίνε άνθρωπος).

Αυτό είναι το κάλεσμα του μεγάλου Πατέρα Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Κάλεσμα στο Χριστό από όλο το ανθρώπινο γένος. Και ότι ήλθε το πλήρωμα γράφει ο Απόστολος Παύλος εξαπέστειλε ο Θεός τον Υιόν Αυτού. 

Επιδημίαν Θεού προς ανθρώπους ονομάζει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος την Σάρκωση για να επανέλθουμε προς τον Θεό και συνεχίζει δια τούτο γέννησις και Παρθένος, και Φάτνη και Βηθλεέμ. Και γίνεται φτωχός με τη σάρκα για να πλουτίσω εγώ με τη Θεότητα Του.

Έγινε ο Θεός Υιός άνθρωπου, για να γίνουμε εμείς Υιοί Θεοί λέγει ο Μέγας Αθανάσιος. Φαίνεται καθαρά δηλαδή από τα Πατερικά κείμενα ότι η Ενανθρώπηση και Γέννηση του Υιού και Λόγου έγινε για να δοθεί στον άνθρωπο δυνατότητα επιστροφής. Να γκρεμιστεί κάθε εμπόδιο που στεκόταν μετά από την πτώση ανάμεσα στον Θεό και τους ανθρώπους.

 Όμως, η σάρκωσης είναι κυρίως υπέρτατη πράξη αγάπης του Θεού. Γι’αυτό και μερικοί Πατέρες όπως ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος και ο Άγιος Μάξιμος, τολμούν να καταλήξουν ότι ακόμη και αν η πτώσης δεν είχε συμβεί  ο Θεός μέσα στην απεριόριστη αγάπη του θα είχε διαλέξει να ταυτίσει τον εαυτό του με τη δημιουργία του με το να γίνει άνθρωπος.

               Και αποδεικνύεται με τον τρόπο αυτό ότι αρχή όλων των ενεργειών του Θεού είναι η Αγάπη και μέσα από αυτή την αμέτρητη αγάπη με τη Σάρκωση ο άνθρωπος ανυψώνεται σε κατάσταση υψηλότερη από αυτήν προ της πτώσεως. Γι’ αυτό και ο Μέγας Βασίλειος ονομάζει γενέθλιον ημέρα όλου του ανθρωπίνου γένους την Γέννηση του Χριστού.

Ήρθε ο Χριστός στον κόσμο και όλα άλλαξαν όμως εμείς οι κάτοικοι του κόσμου αυτού δεν δεχτήκαμε τον δημιουργό του κόσμου.

Όχι μόνο δεν τον αναγνωρίσαμε αλλά δεν τον δεχτήκαμε. Τον απορρίψαμε, τον λοιδορήσαμε, τον κυνηγήσαμε.

Από τη Γέννηση Του ο Χριστός είναι σημείο αντιλεγόμενο όπως είπε ο προφήτης Συμεών στον Σαραντισμό του Χριστού.

«Εις τα ίδια ήλθε, και οι ίδιοι αυτόν ου παρέλαβον» βεβαιώνει ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Ιωάννης στο πρώτο κεφάλαιο του Ευαγγελίου του (Ιωάν. α,11).

               Όμως, παρά τη στάση μας, το μήνυμα της Σαρκώσεως στέλνεται σε όλους και ζητείται από μας να το νοιώσουμε, να το ζήσουμε. Να ζήσουμε και να καταλάβουμε ότι επεσκέψατο ημάς εξ’ ύψους ο Σωτήρ ημών και με αυτό τον μόνο αληθινό τρόπο να αντιμετωπίσουμε τον ανθρώπινο πόνο και τη θλίψη. Μόνο αν προσπαθήσουμε να καλλιεργήσουμε τις σχέσεις μας με τον Θεό θα γνωρίσουμε τον εαυτό μας και θα ζήσουμε το μυστήριο της Θεαρέστου εορτής όπως βεβαιώνει ο Συμεών ο Ν. Θεολόγος.

               Είναι πράγματι μέγα το της Ευσεβείας μυστήριο. Και το μυστήριο αυτό είναι ότι Θεός εφανερώθει εν σαρκί, εδικαιώθη εν Πνεύματι, ώφθη αγγέλοις, εκυρύχθη εν έθνεσιν, όπως γράφει ο Απόστολος Παύλος (Α΄ Τιμοθ γ΄ 16).

               Αυτή η φανέρωση του Θεού στον κόσμο μας, η είσοδός Του μέσα στην δική μας ανθρώπινη πραγματικότητα και ιστορία, μέσα στην ζωή μας είναι κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό το μόνον καινόν υπό τον ήλιον. Και είναι τόσο μεγάλο αυτό το θαύμα της Ενανθρωπήσεως που δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε με ολόκληρη τη δημιουργία του κόσμου εκ του μηδενός.

               Ο Θεός κατέβηκε μέχρι τον άνθρωπο ώστε να υψωθεί ο άνθρωπος μέχρι τον Θεό. Ο Θεάνθρωπος δεν ήλθε για να μας διδάξει την ζωή ή να διορθώσει τη ζωή μας.  Αλλά για να γίνει ο ίδιος η ζωή μας. Μια ζωή που θα είναι αληθινά ανθρώπινη αλλά σε κοινωνία με τον Θεό και για αυτό ζωή Θεία. Θεανθρώπινη.

Καινή ζωή λοιπόν δίδεται σε μας αυτή την ημέρα κατά την οποία Χριστός εγεννήθη η ζωή μας και ο Θεός μας.

Ευλογημένα Χριστούγεννα και Ειρηνικός ο Νέος χρόνος.                                                                                                                                                 π. Σ. Α.

Πατήστε  εδώ γιά Επιστροφή στήν Αρχική Σελίδα