ΓΥΡΩ ΜΟΥ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ Σ' ΕΧΟΥΝ ΞΕΧΑΣΕΙ

Γύρω μου οι άνθρωποι Σ' έχουν ξεχάσει

φτιάχνουν θρόνους και ψάχνουν

για τον βασιλιά.

ο Χριστός λένε πως είναι για τις εκκλησίες

μιά εικόνα του τοίχου, μιά νεκρή ζωγραφιά.

Πως να σε δω;

βασιλιά ή φτωχό;

δάσκαλο, κρεμασμένο ληστή

σε μιά παλιά εποχή;

ή όπως είναι η αλήθεια που ζω,

σύντροφο, φίλο μου,Θεό;

Γύρω μου οι άνθρωποι Σ' έχουν ξεχάσει

θάβουν την ευτυχία στα πολλά τους λεφτά.

Και μοιράζονται τίτλους και ψηφίζουν ηγετες.

Μα το δρόμο δεν βρίσκουν, γιατί Εσύ

είσαι μακρυά.

Πως να σε δω;

βασιλιά ή φτωχό;

δάσκαλο, κρεμασμένο ληστή

σε μιά παλιά εποχή;

ή όπως είναι η αλήθεια που ζω,

σύντροφο, φίλο μου, Θεό;

Γύρω μου οι άνθρωποι Σ' έχουν ξεχάσει

Μα μιά ελπίδα τους μένει θα την πω δυνατά.

" ο Χριστός είναι εκείνος

που στον κόσμο θα φέρει,

την αγάπη που λείπει και τη Λευτεριά.

Πως να σε τραγουδήσω;

βασιλιά ή φτωχό;

δάσκαλο, κρεμασμένο ληστή

σε μιά παλιά εποχή;

ή όπως είναι η αλήθεια που ζω,

σύντροφο, φίλο μου, Θεό;

Ι. Φ.

ΠΙΣΤΗ

Δεν εχεις πίστη όταν τα στάχυα σου

προσμένεις να γενούν σιτάρι

κι' απ' τ' άκαρπο δεντρί που κέντρωσες

προσμένεις καρπερό βλαστάρι.

Πίστη εχεις οταν απ' το χέρσωμα

και τ' αστραποκαμένα ξύλα

προσμένεις τους καρπούς ολόδροσους

και καταπράσινα τα φύλλα.

Δεν έχεις πίστη όταν τ' απόβραδο

προσμένεις να προβάλλουν τ' άστρα

και με του πετεινού το λάλημα

να φέξει η αυγή ροδογελάστρα.

Πίστη έχεις όταν όσο αλογιστο

και πλάνο ο νους σου κι αν το ξέρει

προσμένεις ήλιο τα μεσάνυχτα

κι αστροφεγγιά το μεσημέρι.

Δεν εχεις πίστη όταν πιστεύοντας

ρωτάς την κρίση και τη γνώση

Δεν έχεις πίστη όταν την πίστη σου

στη λογική εχεις θεμελιώσει.

Πίστη έχεις όταν κάθε σου όνειρο

τ' άνάφτεις στο βωμό της τάμα

κι άν κάποιο τάμα σου είν' αδύνατο

προσμένεις να γενεί το θάμα.

Γ. Δροσίνης

  Επιστροφή στή Σελίδα ΔΟΚΙΜΙΑ