Μέσα στήν ἀπεραντοσύνην τῶν χωρῶν τῆς ἱεραποστολῆς , καί στήν ὁμορφιά
τῆς φύσεως , συνηφασμένην μέ τήν ἀγριότητα ,
τήν ἁπλότητα καί σύνθεση·
στό φῶς καί στό σκοτάδι ·
στήν μοναξιά πού ἡρεμεῖ καί στό ἄγνωστο πού κυριαρχεῖ·
στήν ἀπεραντοσύνη , καί στήν στενότητα ·
στήν ἑνότητα ,καί στήν ἀπόδραση·
στήν δραστηριότητα , και στήν νοχέλεια ·
στό ξένο καί ἡμέτερο ·
στό χάος καί στήν σιγουριά·
στήν ἀπρόσιτη μοναξιά καί ἑνωτική σύνθεση·
στήν διδασκαλία καί μαθητεία ·
στήν ἀγάπη καί στήν ἀδιαφορία ·
στήν θυσία καί στό ἀπρόσμενο ·
στήν χαρά καί στόν πόνο ·
στό ἑλληνικό καί στό ἱεραποστολικὀ·
στό δικό μας καί δικό τους ·
στό ἰσχυρό , καί στό ἐξουθενημένο·
στό φιλικό , καί στό ἀπόμακρο·
στὀ ἐλπιδοφόρο , καί στήν ἀπελπισία·
στό δυναμικό , καί στήν ἀπραξία·
στό ἐγγύτερο καί στό ἀπόμακρο·
στήν διάθεση καί στήν ἀδιαφορία ·
στήν προσφορά , καί στήν ἀποδοχή·
στήν λειτουργία καί στήν οἰκοδομή·
στό ἡμέτερο δοῦναι , καί στό ἐντοπίων τοῦ λαβεῖν ·
στήν προσπάθεια καί ἀντιπολίτευση τῆς διακονίας ·
στό ἀπόλυτα ἀπρόσιτο , καί ἡρεμία τῆς φύσεως καί τοῦ τόπου , βλέπει κανείς νά
πλησιάζουν τά παιδιά, καί οἱ νέοι , μεσήλικες καί γέροντες, μέ μία ἀπόλυτη ἡρεμία
, πραότητα, ( τουλάχιστον ἐξωτερική ) , καί γαλήνη , καί ζητοῦν νά βαπτισθοῦν ,
νά γίνουν Χριστιανοί , καί ἐνθυμοῦμαι κάποιον ὅταν βαπτίστηκε καί ἔβγαινε ἀπό
τήν κολυμβήθρα ( μεγάλο σιδερένιο βαρέλι ἐπί τό αὐτό κατασκευασθέν διά
βαπτίσεις, ὅπου δέν ὑπάρχουν βαπτιστήρια , ἤ ποτάμια , ἤ θάλασσα, ) ὁ ὁποῖος
βγαίνοντας ἀπό τήν κολυμβήθρα μετά τήν τρίτη κατάδυση , ἀνάδυση , φώναζε
χαρούμενος :..
εἶμαι χριστιανός !!!
εἶμαι ὀρθόδοξος, !!!
εἶμαι χριστιανός !!!!
Ἡ χαρά του ἀπερίγραπτη , ἀνέκφραστη καί τά λόγια εἶναι μικρά , πτωχά σαυτην
τήν περιγραφή τῆς χαρᾶς καί ζωντάνιας πού ἔνοιωθε ὁ νεοφώτιστος πού εἶχε
ἡλικία 62 ἐτῶν .
Ἐμεῖς νιώθουμε αὐτήν τήν χαρά καί εὐλογία , πού γεννηθήκαμε ὀρθόδοξοι, πού
ζοῦμε μέσα στήν ὀρθοδοξία, στήν πίστη , στήν χάρη , στήν εὐλογία;
δυστυχῶς τήν ἀπεμπολοῦμεν , καί δέν αἰσθανόμαστε τί ἔχουμε, τί μᾶς
κληροδότησαν οι Ἅγιοί μας, τί χάνουμε, καί τί μέλλει νά πάθουμε, ἄν δέν
ἀνανήψουμε... οἱ δέκα πληγές τοῦ Φαραώ , δέν ἦταν μόνο γιά τούς Αἰγυπτίους,
καί διά :..τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ..
μακάρι νά ἔκλειναν γιά πάντα καί να ἔμπαιναν στό χρονοντουλάπι τῆς ἱστορίας·
αὐτό βέβαια , ἐξαρτᾶται ἀπό μᾶς , ἄν δείχνουμε τήν σκληρότητα καί ὑπεροψία ,
τοῦ Φαραώ , ἤ ἄν δέν ἀκολουθοῦμε τόν νοητόν Μωϋσέα, διά νά μᾶς ἐξαγάγει ἀπό
τήν Αἴγυπτον τῶν παθῶν , ὁδηγῶντας πρός τήν γῆν τῆς ἐπαγγελίας ·
Μέσα σαυτήν τήν δυσκολία τῆς φύσεως στίς χῶρες τοῦ εὐαγγελισμοῦ καί
φωτισμοῦ , ἔρχονται οἱ ζητοῦντες νά γίνουν ὁρθόδοξοι , καί μᾶς ζητοῦν πότε θά
βαπτισθοῦν , νά πάρουν τό βάπτισμα, πού εἶναι τό πρῶτο μυστήριο τῆς πίστεώς
μας, καί τό εισαγωγικό πρός τήν ἐν Χριστῷ ζωή καί σωτηρίαν ...
Ἀφοῦ τούς ἐρωτᾶμε τά ἀπαραίτητα, μετά φυσικά τίς κατηχήσεις καί τά δέοντα,
τούς ρωτᾶμε, ἄν αὐτόκλητοι προσέρχονται , ἤ ἄν κάποιος τούς πιέζει ἤ ὠθεῖ ,
χωρίς νά τό ἐπιθυμοῦν οἱ ἴδιοι , καί ἀπαντοῦν , ὅτι προσευχόταν νά μπορέσουν νά
γίνουν χριστιανοί , καί ἄκουσαν γιά τήν διακονία τῆς ἱεραποστολῆς, ἦρθαν , καί
:...«.. γεύσαστε καί ἴδετε ὅτι χρηστός ὁ Κύριος ...»..
Τούς ἐρωτοῦμε , τί ὄνομα θέλουν νά τούς δώσουμε, καί ἀπαντοῦν :..κάντε μας
χριστιανούς καί δῶστε μας ὅτι ὄνομα θέλετε !!!
Κύριε ἐλέησον !! μία ὀρθοπραξία καί ὀρθοδοξία πρίν γίνουν ὀρθόδοξοι , καί ἐμεῖς
πολλάκις στήν πατρίδα μας, τσακωνόμαστε καί χαλᾶνε σχέσεις οἰκογενειακές ,
γιά τήν ἐπιλογή τοῦ ὀνόματος , πού βέβαια τό ὄνομα τοῦ παιδιοῦ δίδεται,
κανονικῶς τήν ὀγδόην ἡμέραν ἀπό τῆς γεννήσεώς του ὅταν διαβάζεται ἡ εὐχή
τῆς ὀνοματοδοσίας .
Ἔτσι προγραμματίσθησαν βαπτίσεις , καί δίδουμε , δώσαμε ὀνόματα ἀπό τά
παιδιά ,τούς νέους μας πού χάθησαν στό δυστύχημα τῶν Τεμπῶν ,πού ἀπό
κοιλάδα τῶν τεμπῶν , ἔγινε κοιλάδα τοῦ κλαυθμῶνος · προβαίνουμε στήν κίνηση
αὐτήν διά νά εἶναι μιά παρηγορία ἔτι καί ἔτι , μία ἀνακούσηση , μία ἔστω
στοιχειώδης χαρά διά τύς γονεῖς καί συγγενεῖς τῶν θυμάτων , ἀφοῦ στήν μακρυνή
Ἀφρική , μέσα στήν δυσκολία τῆς φύσεως , κάποια μαύρα παιδιά, νέοι ,
λαμβάνουν τά όνόματα τῶν προσφιλῶν τους προσώπων πού χάθησαν στό
δυστύχημα, καί εὔχόμεθα στούς ἀδελφούς μας αὐτούς καί παιδιά, νά ἔχουν
δύναμη καί ὑπομονή , καρτερία καί ἀντοχή , καί αὐτή τους ἡ στάση γίνεται
προσθήκη εὐλογίας στά ἀγαπημένα τους πρόσωπα εὑρισκόμενα τώρα στήν
θριαμβεύουσα ἐκκλησία.
Τελοῦνται βαπτίσεις , ἔρχονται ,πάσης ἡλικίας , μικρά μωράκια, νέοι , ἔφηβοι ,
μεσήλικες, καί γέροντες, καί συνθέτουν ἔτσι ἔνα ὅμορφο πνευματικό πάλζ μέ
φόντο τό φῶς καί τόν προσανατολισμό πρός τόν Χριστόν , καί παριμένουν
καρτερικά, λαμβάνουν τόν χιτῶνα , ἀποβάλλουν τόν ἀπέριττον ρουχισμόν των ,
καί περιμένουν καρτερικά μέ χαρά καί σοβαρότητα`
μέ ὑπομονή καί καρτερία ·
μέ δίψα καί λαχτάρα·
μέ χτυποκάρδι καί σταθερότητα ·
μέ ἐσωτερική προσευχή σιωπηλή καί ψιθυρισμό τῆς εὐχῆς ·
μέ ἥλιο καυτερό , ἤ μέ βροχή δυναμική , ὅπως καί σήμερα , ἀλλά ἀμετακίνητοι ,
περιμένοντας τά λόγια τοῦ λειτουργοῦ γιά τήν σωτήρια καταδυση καί φωτεινή
ἀνάδυση , καί θυμόμαστε τό ψαλλόμενο εἰς τά Ἅγια Θεοφάνεια :...διά καταδύσεως
, ἡ πρός τόν θεόν ἡμῶν , ἄνοδος γίνεται.
Εἴτε στάζει τό μέτωπο ἀπό τόν ἱδρῶτα , εἴτε τρέχει ἀπό τήν βροχή , ἕνα
ἀναμένουν τήν φωνήν τήν σωτήριαν :...«.. Βαπτίζεται ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ :
Γεώργιος , ...
Ἀγάπη...
Αφροδίτη ...
Ἄγγελος ...
Ἀνδρέας... ...
Ἰωάννης...
Ἰωσήφ ...
Μάρκος ...
Μαριάμ ...
Γεώργιος .......
Παῦλος ...
Ἀναστάσιος ....
... καί γαλήνεψαν οἱ λογισμοί καί ὁ οὐρανός ·
ἡ ψυχή καί ἡ περιοχή·
τό σῶμα καί ἡ ψυχή ·
τό πᾶν συνετελέσθη·
ἔλαβον καί τό δεύτερο μυστήριο τῆς πίστεώς μας, τοῦ Χρίσματος , καί εἶναι σέ
ἀναμονή τῆς μεταλήψεως τοῦ Τιμίου Σώματος καί Αἵματος τοῦ Σωτῆρος ·
τό εἰσαγωγικό μυστήριο συνετελέσθη·
τό Ἅγιο Χρίσμα συνετελέσθη ,
καί ἡ μετάληψις τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων πρώτη φορά διά τούς νεοφωτίστους
πού ἦταν ἡ προσδοκία τῶν νεοφωτίστων συνετελέσθη μέ τήν Κυριακάτικη θεία
λειτουργία , καί συνεχίζεται διά τούς νεοφωτίστους ἐπί ἑπτά ἡμέρες, μέ τίς
προηγιασμένες θεῖες λειτουργίες καθ'ἑκάστην .
Ἔλαβον τό Θεῖο Σῶμα καί Αἷμα τοῦ Κυρίου , καί ...κυριολεκτικά πετοῦσαν , ὄχι
πέτρες, ἀλλά πατοῦντες τήν πνευματικήν πέτραν , πού εἶναι ὁ Χριστός , μένουν
ἀκλόνητοι στίς προσβολές τοῦ Βελίαρ·
Ὁ σαγηνευτήν τῶν ψυχῶν , ὁ εἰπών :...δεῦτε οπίσω μου καί ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς
ἀνθρώπων , ...
καί σήμερα ὁ λόγος γίνεται πράξις , καί ἐξάγουν τά ὕδατα τῆς κολυμβήθρας , ὄχι
ἀφώνους ἰχθεῖς , ἀλλά λογικούς , ἀπό τόν βυθόν τῆς ἀπιστίας , ἁμαρτίας , ἀγνοίας
, προσαγόμενοι στήν σαγήνη τῆς σωτηρίας, μέσα στό σκάφος τῆς ἐκκλησίας , καί
πλοηγεῖται , μέ κατάρτι τόν Σταυρόν , καί ναύτας τούς Ἀγγέλους καί Ἁγίους , πρός
τόν ἀκύμαντον λιμένα τῆς αἰωνίου ζωῆς , ἧς γένοιτο πάντας ἡμᾶς ἐπιτυχεῖν , διά
πρεσβειῶν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων , καί τῆς ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΔΕΣΠΟΙΝΗΣ ΗΜΩΝ
ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ .ΑΜΗΝ.
ἐκ τῆς Ἱεραποστολῆς,
μέ μία μεγάλην εὐχαριστίας ἐκ καρδίας ὅλων μας,
πρός ὄλους ἐσᾶς,
εὐλογεῖτε.
,βκδ ́Μαρτ.λα ( 31-3-2024 )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου