Θεός ο τεχθείς, η δε ΜΗΤΗΡ ΠΑΡΘΈΝΟΣ , τί μείζον άλλο καινόν είδε η κτίσις;

Τρία πράγματα δεν θα μπορούσε  ο Θεός  να δημιουργήσει  πιό  ιερά, πιό  υπερφυεί πιο μεγάλα, πιό φοβερά :

1.τήν ΠΑΝΑΓΊΑ!!!!!

2.τήν κατά σάρκα γέννηση τού Σωτήρος.

3.τήν ανάσταση.

 Ολα βέβαια ειναι  θαυμαστά ένδοξα και εξαίσια, καί πάντα  εν σοφία εποίησε ο Κύριος, αλλά τά τρία  αυτά είναι πέρα από κάθε κατάληψη.

 Ακατάληπτον  , άπειρον καί απερίγραπτο  το θείον , καί τούτο μόνο  αυτού  καταληπτόν ,  η απειρία  αυτού  και η ακαταληψία ... οπως λέγει  ο δεύτερος  Θεολόγος  Άγιος  Γρηγόριος.

 Ας κάνουμε λίγες  σκέψεις  γιά το δεύτερο  εξ αυτών , ήτοι  τήν κατά σάρκα τού Σωτήρος, φυλάσσοντες την πνευματική  ορεξη καί δίψα  διά αργότερο  περί τού πρώτου  εξ αυτών  περί τής ΠΑΝΑΓΊΑΣ  , αν και ο πόθος  μάς κεντρίζει  καί νύσσει διά τα περί  Ε Κ Ε Ι Ν Η Σ !!!!!!!

 Ο Χριστός  δεν εγεννήθη , αλλά εσαρκώθη '

Αλλο η γέννηση  και αλλο η σάρκωση. Εμείς  οι άνθρωποι  γεννόμεθα, καθώς δεν υπήρχαμε και η πανσοφία και αγάπη τού θεού, μάς έφερε  από τήν  ανυπαρξία  στήν ύπαρξη και εκ τού μή όντος, είς τό είναι ημάς παρήγαγε.

Ο Χριστός  όμως υπήρχε πρό αιώνων  ανάρχως εκ Πατρός γεννηθείς (αμήτωρ εν ουρανώ κατά τήν θεότητα) και εν χρόνω καί τόπω έλαβε σάρκα εκ τής ΠΑΝΑΓΊΑΣ ΠΑΡΘΈΝΟΥ ( απάτωρ επί γής κατά τήν ανθρωπότητα).

 Μέχρι  τήν σάρκωση  ή, κατά σάρκα γέννηση τού Χριστού, ο κόσμος ολος ητο σε αναμονή τού Μεσσία , ζούσε με την  προσδοκία τής έλεύσεως τού Σωτήρος.

Μετά τήν κατά σάρκα  γέννηση και δή μετά τήν ανάληψη καί Πεντηκοστή , ο κόσμος  όλος προσδοκεί την δευτέρα  αυτού  έλευση καί γεύση  τής αιώνιου ζωής .

Η ολη πορεία του  κόσμου  από Αδάμ έως εσχάτων, είναι χωρισμένη διηρημένη  εις περιόδους.

α. Εις τήν από ανάρχως από αρχής καταβολής κόσμου μέχρι  τήν κατά σάρκα γέννηση τού Χριστού, είς τήν οποίαν είναι περισσότερο  εμφανείς  είς ημάς τούς  θνητούς οι ενέργειες  τού πρώτου  προσώπου τής Αγίας  Τριάδος τού Θεού  Πατρός( χωρίς βεβαίως  να ειναι  στο περιθώριο  τα άλλα δύο πρόσωπα τής θεότητος).

 β. Είς τήν δευτέρα  περίοδο  ήτοι μία μικρή χρονική περίοδο  από τήν κατά σάρκα γέννηση τού Χριστού, έως  τήν ενάτη ώρα  τής μεγάλης Παρασκευής, καθ' ήν ο Κύριος..αφήκε το πνεύμα ( η κατ άλλους μέχρι τήν Πεντηκοστή) ήτοι περίοδο 33 ετών αλλά κομβική κεντρική  σημαντική, καθ'ήν  είναι  περισσότερο εμφανείς είς ημάς οι ενέργειες τού δευτέρου προσώπου τής Αγίας  Τριάδος , ήτοι τού Θεού- Υιού

 γ. Είς τήν τρίτη περίοδο  από  τήν  Πεντηκοστή  είς  το εσαεί  διηνεκές .. καθ' ήν είναι  περισσότερο εμφανείς είς ημάς οι ενέργειες τού τρίτου προσώπου τής Αγίας τριάδος τού Θεού- Αγίου Πνεύματος.

 Ότε ήλθε το πλήρωμα τού χρόνου, εξαπέστειλε  ο Θεός  τον Υιόν αυτού  γεννόμενον εκ τής ΠΑΝΑΓΊΑΣ ΘΕΟΤΌΚΟΥ... οταν, λέγει, ήλθε το πλήρωμα του χρόνου η κατάλληλη ώρα, καί αυτό το πλήρωμα  τήν ώρα ποιός τήν ορίζει; εκείνος  ο οποίος εδημιούργησε τον χρόνο.

Δεν εστάλη  ούτε  είς τήν εποχή τού  Νώε  όπου  υπήρχε  τόση  διαφθορά και έγινε  ο κατακλυσμός, ούτε  είς τήν εποχή τών Σοδόμων και Γομόρων όπου η διαφθορά ητο στο ζενίθ  και πύρ κατεκαύσε  τα πάντα .οταν εγεννήθη  ο Χριστός  τότε  ήτο το  πλήρωμα τού χρόνου η κατάλληλη ώρα, οπως ένας γεωργός  γνωρίζει  πότε  είναι ο καιρός  τής συγκομιδής εκάστων καρπών.

 Οτε καιρός  τής επί γής  παρουσίας  τού Κυρίου , έγινε πρώτη απογραφή στήν οικουμένη ( καί έκτοτε  κατά καιρούς άρχισαν  οι  απογραφές).

Απεγράφη  στο δόγμα τού καίσαρος, γιά νά μάς εγγράψει στό ονομα τής θεότητος 'ηνώθη η γή με τον ουρανό  και ενα ...παγκόσμιο ιεροπρεπές συλλείτουργο επιτελείτο .άγγελοι και  άνθρωποι  ηνώθησαν καί  όπου  η τού βασιλέως παρουσία  καί η ταξις παραγίνεται. Το μεσότοιχον τού φραγμού ( το οποίο είχε δημιουργηθεί  λόγω τής παρακοής) διαλύεται , καί η φλογίνη ρομφαία υποχωρεί .

Ο ασαρκος σαρκούται.

Ο άναρχος άρχεται .

Ο αόρατος  οράται.

Ο αναφής ψηλαφάται .

Ο Υιός του Θεού, Υιός  ΠΑΡΘΈΝΟΥ γίνεται .

 Λαθών ετέχθη  υπό το σπήλαιον, αλλά ο ουρανός  παντού εκήρυξε προβάλλοντας σάν στόμα τόν αστέρα. 

Ανέτειλε  εκ ΠΑΡΘΈΝΟΥ  ο νοητός ήλιος τής δικαιοσύνης φωτίζων  τούς εν σκότει  καί σκιά θανάτου καθημένους.

Γεννάται εκ ΠΑΡΘΈΝΟΥ, τό σπήλαιον  δέχεται εκείνον τον οποίον δεν χωρούν οι ουρανοί"η σκιά έφυγε  η αλήθεια ήλθε, ηλθεν η προσδοκία των εθνών  ο Μεσσίας , ενδυθείς τήν σάρκα μας καί θεώσας τό πρόσλημμα αυτό δηλαδή πού έλαβε. Έμεινε οτι ηταν Θεός στήν ουσία, καί οτι δέν ήταν εγινε,ανθρωπος τέλειος  από φιλανθρωπία. Εν φάτνη ανακλίνεται εκείνος  πού εστερέωσε τούς ουρανούς. Με σπάργανα τυλίσσεται, ο περιβάλλων τόν ουρανόν με νεφέλαις.τρέφεται μέ γάλα εκείνος πού εδωσε το μάννα εν ερήμω στούς Ισραηλίτας και πού δίδει τροφή σε ολα τα όντα, δίδει γάλα στούς μαζούς τών μητέρων. Βαστάζεται εν αγκάλαις , ο δημιουργήσας τά σύμπαντα και βαστάζει τα πάντα.

 

 Έκρυβε η ανθρωπότητα  τήν θεότητα, καί η ...αδυναμία τού βρέφους  έκρυβε θεοπρεπώς   παντοδυναμία του. Τέτοια * οικονομία*, φανέρωσε η ευσπλαχνία τού Κυρίου.

Τήν Εδέμ  η Βηθλεέμ  ήνοιξε'

Τήν τρυφήν εν κρυφή  ευρήκαμεν.

ΠΑΡΘΕΝΟΣ κάθεται , βαστάζουσα εν κόλποις  Θεόν Λόγον σαρκωθέντα, δεν ερευνάται το μυστήριο, αλλά μέ πίστη  τούτο δεχόμαστε, ιλιγγιά ο νούς τούτο σκεπτόμενο.

Ώ!!! Βάθος πλούτου  καί σοφίας  καί γνώσεως Θεού!!! Ώς ανεξερεύνητα τά κρίματα αυτού  καί ανεξιχνίαστοι αί οδοί αυτού... κατά τόν θείον Παύλον .

Χοροί αγγέλων προτρέχουν και αφήνουν κηρύττουν  γαληνεύουν ωραΐζουν τήν γην  με το πρώτο αγγελικό άγγελμα  ύμνο.

 Εξεπλήττετο ο Ηρώδης  βλέποντας  τών μάγων τήν πίστη και αγάπη και ευσέβεια.

Ο Ιωσήφ  σιωπηλός καί σιωπηλώς διηκόνει το μυστήριο , καί αφού διά τού οράματος  τού αγγέλου  απέβαλε τον δισταγμό καί φόβον, προθύμω λογισμώ καί ζεούση καρδία, διακονούσε με φόβο  καί τρόμο τό μυστήριον κρατήσας εν αγκάλαις  τον δεσπότη  τού παντός, κληροδοτών είς τούς αιώνας , τό θεϊκό παράδειγμα  ταπεινώσεως , σιωπής  καθαρότητος αγνείας υπομονής πίστεως.

 Δεύτε καί εμείς, ας καθάρωμεν τόν νούν καί τάς αισθήσεις και μέ ορθοπραξία μέ αρετές  με πίστη  αγάπη  ελπίδα  σάν τρίϋλο δώρο των μάγων νά ετοιμάσωμεν  ψυχή καί καρδιά μας σαν έμψυχον φάτνη.

Θεός μέ σάρκα επέφανε,διά τούς εν σκότει  καί σκιά θανάτου καθημένους, γεννηθείς εκ τής ΑΠΕΙΡΟΓΑΜΟΥ ΜΗΤΡΟΣ.

Σπήλαιον  καί φάτνη  υποδέχθηκαν  τον καθήμενον επί τών χερουβίμ.

Ο ουρανός και  η γή ηνώθησαν , τεχθέντος τού Σωτήρος .

Ο θεός είς γή παραγέγονεν καί ο άνθρωπος  είς τούς ουρανούς ανέβηκε.

Η ΠΑΡΘΈΝΟΣ πλατυτέρα τών ουρανών  ανεδείχθη.

Εκλινε τούς ουρανούς  ο δημιουργός  καί ώκησε είς μήτραν Παρθενικήν αναλλοιώτως .

 Τίκτει η ΠΑΡΘΈΝΟΣ τόν ποιητή του παντός και μήτρα δεν φθείρεται .σαρκούται ο Λόγος  καί δεν χωρίζεται από τον πατέρα...ολος ην εν τοις κάτω καί τών άνω ουδόλως  απήν ο απερίγραπτος Λόγος .

Μάγοι προσεκύνησαν θεόν  ενανθρωπήσαντα .ειδον εν φάτνη  κείμενον  τόν άχρονον , καί τήν σωτηρία τών βροτών ώς βρέφος σπαργανούμενον .

Ο χρόνιος δεσμός τής καταδίκης τού Αδάμ ελύθη , ο όφις  κατηργήθη , καί τήν γυναικεία  φύση πού ηπάτησε στόν παράδεισο, διά τής Εύας, τώρα βλέπει ,τού Δημιουργού  γενομένη  ΜΗΤΈΡΑ διά τής ΠΑΝΑΓΊΑΣ ΘΕΟΤΌΚΟΥ  .

Τίκτεται βρέφος εξ ΕΚΕΙΝΗΣ!!!ο παντέλειος θεός , καί διά τού τόκου τοκετού, σφραγίζει  την παρθενίαν, καί λύει τίς σειρές τών αμαρτημάτων.

Προσκυνούν οι μάγοι  προσφέροντες  τά τίμια δώρα των , συμβολικά  διά τήν θεότητα ανθρωπότητας  και τριήμερη  ταφή .

 Λατρεύοντας στην πατρίδα τους τήν πλάνη , τά άστρα , ο πάνσοφος θεός χρησιμοποίησε  ενα  στοιχείο  τής πλάνης τους ενα αστέρι οδηγό ( διότι είχαν καλή διάθεση και πίστη) , καί τους οδήγησε  στόν ήλιο  τής Δικαιοσύνης.

Επλήσθησαν τά σύμπαντα χαράς  , τεχθέντος τού Σωτήρος.

Άγγελοι  εψαλαν το δόξα εν υψίστοις θεώ καί επί γής ειρήνη...

...ειρήνη !!!καρπός τού Αγίου Πνεύματος ...ειρήνη στήν γή.!! Υπήρχε μεγάλη ταραχή  σύγχυσις κακία σκοτάδι  αποπροσανατολισμός ακαταστασία υστεροβουλία αμφιβολία αδιαφορία αμηχανία  ...και είχαν ανατρέψει τήν ισορροπία και ευθεία  καί όλα ησαν #αναμείξ# οπως λέγει ο Άγιος  Ιωάννης Χρυσόστομος, καί δεν ητο δυνατόν  να μάς σώσει  κανείς, ούτε άγγελος ούτε  αρχάγγελος ούτε καμμία  αλλη δύναμη ούτε ειρηνοποιός , αλλά μεγίστη και  επιτακτική ανάγκη να επέμβη ο ουρανός, νά σταλεί ο μεγάλης Βουλής  άγγελος,με  τήν θυσιαστική του αγάπη γιά τήν ιερά αυτή σποστολή.

 ο πρώτος  απόστολος φέρων νέα οπλα καί  εφόδια  τήν εξ ύψους ειρήνη .

Αυτήν τήν θεόσδοτον ειρήνην οπως ψάλλει  ο ΘΕΟΤΟΚΟΦΙΛΟΣ ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ έφερε η σάρκωση  τού Χριστού  καί έψαλαν οι άγγελοι.

  Απεστάλη εξ ουρανού  κ πρώτος απόστολος, από τόν θρόνο τής θεότητος τόν οποίον ουδόλως και ουδαμώς κατέλιπεν ο δημιουργός  πρός το δημιούργημα.

Ο πλάστης πρός το πλάσμα.

Ο Θεός  πρός τόν άνθρωπον.

Ο άχρονος, εν χρόνω, είς τήν χρονικότητα.

Ο άχώρητος πρός τον πεπερασμένο .

Ο δεδοξασμένος πρός τόν έν ατιμίαις έμπλεον .

Ο φώς οικών απρόσιτο, πρός τούς έν σκότει.

Ο δεσπότης, πρός τόν δούλον.

Ο νομοθέτης  προς τόν παραβάτην.

Ο Κύριος  πρός τόν δούλον.

Ο πλούσιος εν ελέει, πρός τόν πτωχεύσαντα.

Ο ζωης χορηγός, πρός τούς νενεκρωμένους.

Ο δεσπόζων τών άνω δυνάμεων, πρός τόν υποχείριον τών κάτω  υποχθονίων δυνάμεων .

Απεστάλη από θρόνου  δόξης  τής ουρανίου βασιλείας, πρός τούς  εν σκότει δεσμότας εν τοις καταχθονίοις τής γής .

Απεστάλη ίνα επανορθώσει το πταίσμα  τών πρωτοπλάστων καί παράβαση των και αναστήσει  τήν νεκρωθείσαν εικόνα  .

σπέστάλη ο Ενας γιά τούς πολλούς , ο αναμάρτητος  για τούς  αμαρτωλούς .ο ισταμενος για τούς πεσόντας ( εχουμε πολλές  πτώσεις στήν ζωή μας , ευχόμαστε η τελευταία μας πτώση νά ειναι στά πόδια του ).

 Βλέποντας ο κτίστης τό πλάσμα του νά χάνεται  με τήν πτώση , από αγάπη ... νικόμενος και διά φιλανθρωπία  , έκλινε ουρανός καί κατήλθε,και εκ ΠΑΡΘΈΝΟΥ  ΑΓΝΗΣ λαμβάνει  αρχή χρονική , ο αναρχος και αμήτωρ  κατά τόν πατέρα  και θεότητα, εισέρχεται ο μονογενής καί πρωτότοκος είς τήν οικουμένη , λαθών ( μυστικώς χωρίς νά γνωριζουν) τών ανω δυνάμεων, ενανθρωπήσας και εν τέλει έσωσε ο παντέλειος Θεός...

Είδωσαν οι μάγοι εν φάτνη  τήν σωτηρία  τών βροτών  ως βρέφος  σπαργανούμενον  , και εγνώρισαν τόν παντέλειον θεόν, και τούς κατέπληξε οχι σκήπτρα και θρόνοι , αλλά εσχάτη πτωχεία ' διότι τί είναι ευτελέτερον τού σπηλαίου , καί ταπεινότερον τών σπαργάνων , μέ τά οποία  διέλαμψεν ο πλούτος τής θεότητος.

  Γεννηθείς είς σπήλαιον  καί τούτο  αλλότριον , ξένον, μάς εδειξε οτι πρέπει  τα ταπεινά  καί μή τά υψηλά να φρονούμεν.

Θεός τής ειρήνης και πατήρ τών οικτιρμών καί πάσης  παρακλήσεις, απεστάλη ώς μεγάλης  Βουλής Άγγελος, ινα ειρηνεύσει και ειρηνοποιήσει τά σύμπαντα καί νά οδηγηθούμε εκ τών νεκρών και της νυκτός έργων εσκοτισμένης πλάνης , πρός  φώς θεογνωσίας.

Ο λαός ώς ημαυρωμένος διά τών έργων ,είδε το φώς τής ανω φρυκτωρίας , καί όπου πρότερον βασίλευε και κυριαρχούσε καί ήνθιζε η αμαρτία , ελαβεν πλουσίαν τήν άνωθεν χάριν .

 

Ούτως ευδόκησεν ο Θεός Πατήρ , ο Λόγος Θεός  εγινε άνθρωπος, και ΠΑΡΘΈΝΟΣ ετεκε , θεόν  ενανθρωπήσαντα .( υπενθύμισης οτι ο ανδρας γεννά η δε γυνή , τίκτει...: σήμερον  τίκτει  η ΠΑΡΘΈΝΟΣ  τόν ποιητήν τού παντός).

Μέγα  τό μυστήριο τής ενανθρωπήσεως τού Σωτήρος,!!!!

Δέν λύεται μέ τήν ...επιστημονική και φιλολογική φιλοσοφική έρευνα  , αλλά μόνο μέ τήν πίστη αποδεχόμεθα  ...( οπως ψάλλομεν σε ενα τροπάριο τών Αίνων  στήν ακολουθία μας : ... πώς εσαρκώσεις  ουκ εγνωσαν οι ασώματοι σοι άγγελοι ' πώς ανέστης ουκ ήσθοντο οι φυλάσσοντες  σε στρατιώται.αμφότερα  γάρ εσφράγισται τοίς ερευνώσι, πεφανέρωται δε τα θαύματα τοις  εν πίστει προσκυνούντες τό μυστήριον ...)

 Δεύτε καί ημείς, ας υπαντήσωμεν τον κτίστην  ελθόντα με αδαμιαίαν μορφή, εκ ΠΑΡΘΈΝΟΥ  σάρκα προσλαβόμενος,  θεός υπάρχων παντέλειος , με αγνεία λαμπρυνθέντες , και εν  αρεταίς αστραφθέντες με τρόμο και  χαρά ας προσκυνήσουμε  τόν σσρκωθέντα σωτήρα. Τρόμο διά τίς αμαρτίες  μας, αλλά καί μέ χαρά  διά τήν φιλανθρωπία  τού πλάστου καί δημιουργού.

 

Οί προρρήσεις τών προφητών πληρούνται ,η Βηθλεέμ  αγάλλεται , το σπήλαιον  δέχεται, η φάτνη λαμπρύνεται , οι ποιμένες ετοιμάζονται χωρίς νά αισθάνονται τόν κατακλυσμό τής ευλογίας  τον οποίον δέχονται, οί μάγοι ήδη πορεύονται  ακλινώς δια να συναντήσουν  τον βασιλέα τών βασιλευόντων καί κύριον τών κυριευόντων, προσφέροντες  τά τίμια δώρα των, τόν χρυσόν ώς βασιλέα τών όλων, λίβανον ως θεόν καί σμύρνα ώς τριημέρω νεκρώ καί αθανάτω .

Καλούμεθα καί ημείς  ινα προσκυνήσωμεν τόν βασιλέα τής δόξης, αυξάνοντες τό τάλαντον τής διακονίας, διά έργων αρετής .

Ας φωτισθούμε δια τής σοφίας τού Θεού,καθώς υποχωρούν αι  προφητικαί νεφέλαι, η χάρις αιθριάζει ,η αλήθεια έλαμψε ,παύουν τά σκιώδη  αινίγματα,ο πλαστουργός Θεός, εκών πεπλαστούργηται. Αγγελοι αγάλλονται καί ετοιμάζονται, προλάμπει ο αστήρ  επάνω τού σπηλαίου και ολοκληρώνει τήν αποστολή του, καθώς ανέτειλεν ο ηλιος τής Δικαιοσύνης, η φάτνη  ώς θρόνος χερουβικός πυρίμορφος , καί η ΠΑΝΑΓΊΑ ΠΑΡΘΈΝΟΣ θαυμάζει του ξένου τόκου τοκετού το μυστήριον.

 Το θείον βρέφος σπαργανούμενον   καί ώς επί Νεφέλης φωτεινής , φεύγει είς αίγυπτον .

Συναπεγράφεται μέ τούς  δούλους  ο δεσπότης, διά νά μάς εγγράψει όλους εν βίβλω ζώντων  καί νά διαρρήξει το χειρόγραφο  τών αμαρτιών μας.

Ωράθη πάλαι είς τούς προφήτας οπως εκείνος ηθέλησεν και εγνώριζεν, καί επ εσχάτων επεφάνη εν ανθρώποις η χάρις  η αλήθεια  η ζωή ο κηρυττόμενος  υπό τών υποφητών , εν πόλει Βηθλεέμ  ως βρέφος σπαργανούμενον.

Ευπρεπίζεταιη ευλογημένη Βηθλεέμ  , ο οίκος  τού εφραθά η πόλις η αγία η βασιλική πύλη  υποδεξαμένη τήν Βασίλισσα  τών ουρανών  τεξαμένη τόν βασιλέα τής δόξης.

Ο Αδάμ  ανανεούται και η Εύα αναπαύεται ,η κατάρα έπαυσε , η σωτηρία εν κόσμω παντί ήνθισε,εν Αδη αι ψυχές τών δικαίων ευτρεπίζονται , προσφέρουσαι ως προίκα τον πρότερον ενάρετον βίον ευσεβώς ζήσαντες  καί τόν θεόν ευαρεστήσαντες .

Φώς το εκ φωτός  προελθόν εκ τής ΠΑΝΑΓΊΑΣ ΘΕΟΤΌΚΟΥ, έλαμψε  εν γή εκ σπηλαίου  ανατείλαν , διώξας το σκοτάδι  τής ασεβείας και αγνωσίας και πάσα πνοή υμνεί τον τεχθέντα εκ ΠΑΡΘΈΝΟΥ, και προσκυνει αληθώς τον Θεάνθρωπον .

 Ο Ηρώδης ταράζεται  δια τήν βασιλείαν  μή τήν λάβει  ο Χριστός ,  καί σκέφτεται  δεινά μελετά κενά, και θερίζει σάν  χλόη  τήν στρατειάν τών νηπίων γενόμενα  οι πρώτοι μάρτυρες  και συμπαγείς  θεμέλιοι τής εκκλησίας μας .

Σε ολο το φωτεινό  φόντο τής εορτής, μιά μόνο δεινή σκοτεινή κηλίδα  υπάρχει  μία μελανή σελίδα στήν χαρμόσυνη  χαρά της εορτής. : η κακία καί ο φόνος  τών αγίων αγνών  νηπίων  υπό τού Ηρώδου .

Γίνεται θεομάχος , ζητεί ανελείν τόν δεσπότη, ενώ φάτνη φυλάττει τόν θησαυρόν.

 Η ΠΑΝΑΓΊΑ ΠΑΡΘΈΝΟΣ Ζεί τό μεγαλειώδες  καί ανυπέρβλητον , καί σιγή με λατρεία  υπουργεί τό μέγα μυστήριο  τής οικονομίας .

Σάν να ψιθυρίζει  στόν σαρκωθέντα θεό: ήλιε  Υιέ μου , πως νά σε κρύψω  εν σπαργάνοις; πώς σε γαλουχώ σέ τόν πάσης  κτίσεως  τροφέα; πώς σε κατέχω  εν χερσί , τόν κρατούντα τά σύμπαντα ; πώς νά σε κοιτάξω τρυφερά  εσένα τόν οποίον δεν τολμούν νά κοιτάξουν  τα πολυόματα Χερουβείμ;

 Τί σε καλέσωμεν ω!!! ΚΕΧΑΡΙΤΩΜΈΝΗ;

ουρανόν; οτι ανέστειλας τόν ηλιον τής Δικαιοσύνης;

παράδεισον; οτι εβλάστησας το άνθος  τής αφθαρσίας;

ΠΑΡΘΕΝΟΝ; οτι έμεινας άφθορος;

ΑΓΝΗ ΜΗΤΈΡΑ; οτι έσχες  σαίς αγίαις αγκάλαις Υιόν τόν πάντων θεόν; αυτόν ικέτευε σωθήναι τάς ψυχάς ημών ...ψάλλομεν σε ενα τροπάριο ΘΕΟΤΟΚίΟ τής Α ώρας.

 Αλλά , ας εντρυφήσωμεν είς  τά ανωτέρω  διακόπτοντας  τήν γραφίδα  καθώς κατά τον θείον Ευαγγελιστή. : ... ουκετι χωρήσαι τά γραφόμενα βιβλία ...αν συνεχίσουμε τήν γραφήν .

 Υπομένει  νά υπενθυμίσουμε πώς εθεσπίσθη η ευλογημένη  εορτή τής κατά σάρκα γεννήσεως του Χριστού.

Μεχρι το τέλος  τού τέταρτου  αιώνος εορτάζετο μία εορτή κοινή η εορτή η παρούσα  τής κατά σάρκα γεννήσεως του Χριστού, καί  τα Αγία  Θεοφάνεια. Ομως ο Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος  κινούμενος από το Άγιο Πνεύμα, ολος και ολως ιερωμένος θεώ, θεώρησε  καλόν νά διαχωρίσει  τις εορτές, διά νά μήν δυσκιάζονται εορταζόμεναι μαζί, αλλά περισσότερο  και καθαρότερον νά εντρυφήσωμεν  και εντρυφώμεν είς τά μηνύματα τών εορτών.επροσευχήθη , μελέτησε είς βάθος τάς γραφάς  ,ενέσκηψε ταπεινώς και οδηγούμενος από τήν 《πάρεδρον σοφίαν 》, κληροδότησε  είς τή  εκκλησία μας πλούτον γνώσεων, και ορισε τάξεις εκκλησιαστικάς και μάς αφησε και τήν θείαν του θεία λειτουργία  τήν οποίαν τελούμεν καθ όλον το έτος  πλήν δέκα ημέρες  εν αις επιτελείται  η θεία λειτουργία  τού  μεγαλου Βασίλειου.

Ούτως όρισε  καλώς διαταξάμενος τήν παρούσαν εορτήν κατα τήν 25ην Δεκεμβρίου  με τήν ονομασία : η κατά σάρκα γέννηση τού Χριστού, καί παρέμεινε  η ετέρα δεσποτική  εορτή  τών Θεοφανείων  με τήν ιδία ονομασία  και με ημέρα εορτής 6ην Ιανουαρίου, κατά μέν τόν ενιαυτόν καί λειτουργικόν χρόνον με διαφορά 13 ημερών αλλά  μεταξύ των τα γεγονότα και μυστήρια  εχουν διαφορά 30 ετων.

 Ευχαριστούμε τον Άγιον  Ιωάννη  Χρυσόστομον δια τήν μεγάλη  αυτή ευλογία, καθώς και τόν  μεγάλον Άγιον Γρηγόριο  Θεολόγον με τούς υπέροχους  λόγους εκ τών οποίων και οι υμνογράφοι αυτολεξεί  μάς άφησαν  τήν καταβασία τής εορτής : Χριστός  γεννάται δοξάσατε , Χριστός  εξ ουρανών απαντήσατε ...κτλ.

 Ευχαριστούμε τούς ανωτέρω Αγιους διά τούς υπέροχους λόγους περί τής εορτής και τούς ιερούς υμνογράφους , τά πνευματικά  αηδόνια  με τον ανυπέρβλητο   υμνολογικό πλούτον διά νά προσεγγίσουμε  το μέγα μυστήριο.

 Ευχαριστούμε  τα αγνά νήπια διά τήν θυσία  καί παράδειγμα  των .

Ευχαριστούμε τούς μάγους  δια το διδαγμα τής πίστεως  και υπομονής.

Ευχαριστούμε  τούς ποιμένας δια το δίδαγμα  και προτροπή και υπόδειξη  σε εχέφρονας.

Ευχαριστούμεν τήν στρατιάν τών αγγέλων διά τήν θελιαν επίσκεψη καί υμνοδία.

 Ευχαριστούμε τόν ταπεινό  Ιωσήφ τόν διδάσκαλον τόν μέγα διά της ταπεινώσεως τής σιωπώς και απλότητας.

 ΑΛΛΆ!!

 ΠΡΟΠΑΝΤΩΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟΝ ΚΑΙ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΝ τήν Μητέρα  τού Σωτήρος, τήν  υπό τών προφητών προκηρυχθείσα καί τώ Χριστώ εκλεχθείσα πρό καταβολής κόσμου  γενέσθε ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ  Θεού.!! Ας αφήσωμεν το ουράνιον εγκώμιον ΕΚΕΙΝΗΣ μεθ' ου πολλάς ημέρας, αιτούμενοι τήν μεσιτείαν  ΕΚΕΙΝΗΣ πρός τον τεχθέντα  εξ ΑΥΤΗΣ δανεισαμένη  τα ΠΑΝΑΧΡΑΝΤΑ ΚΑΙ ΠΑΝΑΓΊΑ  αίματα  και σάρκα οπως δυνηθώμεν και εργασθώμεν τήν αναγέννησιν καί ανάπλασιν προσκυνούντες ευλαβώς το μυστήριον .

Τον αμήτορα εν ουρανώ, υπέρ έννοια και ακοήν, επί γής απάτορα έτεκες, αυτόν ΘΕΟΤΟΚΕ ικέτευε  υπέρ των ψυχών ημών .

 Μεγάλυνον ψυχή μου την λυτρωσαμένην ημάς εκ τής κατάρας .

Στέργειν μέν ημάς  ώς ακίνδυνο φόβω,

Ράον σιωπή τω πόθω δε ΠΑΡΘΕΝΕ,

Ύμνους υφαίνειν συντόνως τεθηγμένους,

Έργώδες εστίν  αλλά καί Μήτηρ σθένος,

Όση πέφυκεν, η προαίρεσις  δίδου .

 Ευλογείτε  και ευλογημένοι νά είστε.

Ευλογημένο  ειρηνικό δημιουργικό φωτεινό καρποφόρο το νεο έτος.

☦️π.απ.

 

  Επιστροφή στή Σελίδα ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΘΟΔΕΣΜΗ