Τά απλωμένα χέρια...

 Ο εν κόλποις τού Πατρός , πώς εν αγκάλαις τής Μητρός;...

Τί σε καλέσωμεν ω!!! ΚΕΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗ !!! ... οτι έσχες  σαίς αγκάλαις Υιόν τόν πάντων θεόν ...

..Ήπλωσας σάς παλάμας και ήνωσας τα πρίν διεστώτα ....

Εν αγκάλαις  και είς χείρας Σου , εβάστασας τόν αβύστακτο εχων ομα....

...Αι χείρες σου εποίησαν με και επλασάν με ...

... ΔΕΣΠΟΙΝΑ τού κόσμου, έκτεινον τάς θείας σου χείρας, αίς τόν κτίστην εβάστασας ...

 

Τά απλωμένα χέρια...

Τά αντικρίζουμε  καρφωμένα στον Σταυρό, οσάκις εισερχόμεθα είς τον ναόν'
τά αντικρίζουμε  καί μάς κυριεύει  δέος .

Είναι απαράλλακτα  σάν τα δικά μας. Έχουν σάρκα οστέα νεύρα (αλλά, Κύριε  δεν εχεις νεύρα!) όπως  τα δικά μας. Ομως δεν ανήκουν  σε άνθρωπο. ανήκουν σέ Σένα Κύριε τόν Υίον τού Θεού πού σαρκώθηκες από αγάπη για μάς. Και διακρίνονται οι τύποι των ήλων, οι πληγές πού άνοιξαν  τά αιχμηρά καρφιά καθώς ενα 《λογικό》πλάσμα σου τά έπηξε κτύπησε κάρφωσε με μανία.

Τα απλωμένα θεϊκά χέρια σου μαρτυρούν θυμίζουν ζωντανεύουν μπροστά μας τό μεγάλο μυστήριο της  θείας σου οικονομίας τής αγάπης σου, τό μυστήριο το πρό των αιώνων προορισθέν καί υπό τών προφητών προκυρηχθέν, καί το οποίο  κλείστηκε  μέσα σε δύο σταθμούς: στήν Βηθλεέμ  καί στόν Γολγοθά .

Βηθλεέμ  καί  Γολγοθάς. Οί δύο πόλοι  θεϊκοί όπου  εμείς  δείξαμε ολη τή  κακία μας και εσύ όλη τήν αγάπη σου .

 Τά ιδια θεϊκά χέρια  μέ τά όποια  εδημιούργησες τον κόσμο τα σύμπαντα'

Τά ίδια θεϊκά χέρια μέ τα οποία έπλασες τούς πρωτόπλαστους '

Τά ίδια θεϊκά χέρια μέ τά οποία έκανες  τά θαύματα '

Τά ίδια θεϊκά χέρια μέ τα οποία ευλόγησες τούς πέντε άρτους  εν τή ερήμω'

Τά ίδια θεϊκά χέρια μέ τα οποία ανέστηνες τούς  νεκρούς '

Τά ίδια θεϊκά χέρια μέ τα οποία εθεράπευες τούς ασθενείς

Τά ίδια θεϊκά χέρια μέ τα οποία μάς παρέδωσες τά άχραντα μυστήρια'

Τά ίδια θεϊκά χέρια μέ τα οποία γαληνεύες τίς θάλασσες'

Τα ίδια θεϊκά χέρια μέ τα οποία έσωσες  τον μαθητή σου Πέτρο '

Τά ιδια θεϊκά χέρια μέ τα οποία κράτησες τήν υπέρλαμπρον ψυχή τής ΠΑΝΑΓΊΑΣ ΜΗΤΈΡΑΣ ΣΟΥ ..

 

Αυτά τά ίδια θεϊκά χέρια άπλωσες στόν σταυρόν όπως οι πρωτόπλαστοι  τα χέρια τους στό ξύλο τής παρακοής.

Ω!!!!! Μυστήριο  μέγα!!!

Ω!!! Ακρα ταπείνωση!!!

Ω!!!θεία συγκατάβαση!!!

Ω!!!!θεία αγάπη. Βάθος καί πλούτος καί ανεξερεύνητα τα θεία κρίματα για τα δικά μας κρίματα.

 

Φόρεσες τήν σάρκα μας, σύ ο Νυμφίος  τής εκκλησίας, ο άσαρκος Θεός ενεδύθεις τήν θεία σάρκα εκ τής ΠΑΝΑΓΊΑΣ και Αγίας ΠΑΡΘΕΝΟΥ, ώς Νυμφίος ιμάτιον, καί έμιξες το φθαρτό μέ το άφθαρτο, τό ασθενές μέ το ισχυρό, γιά να σώσεις τό απολωλός πρόβατο τον απολλύμενον άνθρωπον.

Ο Λόγος  σάρξ εγένετο..οπως λέγει ο Υψιπέτης Αγιος Ιωάννης Θεολόγος.

Έλαβες τήν ανθρώπινη φύση κατά πάντα όμοιος μέ εμάς πλήν τής αμαρτίας γιά νά μάς κάμεις κατά πάντα όμοιος μέ εσένα πλήν τής θεϊκής  σου ουσίας.

Είχες τά ιδιώματα τής ανθρωπίνης φύσεως: πονούσες, διψούσες , κουραζόσουν, νύσταζες , κοιμόσουν ...αφού ήλθες καί εσκήνωσες εν ημίν ...

Ο λόγος  σου γίνεται  Λόγος   γιά οσους σε δέχονται  .

Ελαβες τήν σάρκα μας, καθηλώθης εν σταυρώ, καί έσωσες όλο το ανθρώπινο φύραμα καί έδωσες τήν αιώνιον ζωήν .

 

Τά ΑΠΛΩΜΈΝΑ  χέρια πού βλέπουμε  στόν σταυρό  όπισθεν τής αγίας  τραπέζης ( καί δεν νοείται  αγία τράπεζα χωρίς σταυρό, οπως δεν υπάρχει ανάσταση  χωρίς Γολγοθά) διακηρύττον οτι στήν εκκλησία βασιλεύει  η θυσία, η εκουσία καί ολοκληρωτική  χωρίς εκπτώσεις .

 

Η θυσία σου αυτή είναι αγάπη  και ειναι προσφορά σε όλο το ανθρώπινο γένος  από Αδάμ  έως  εσχάτων, κρυστάλλινη  ξεκάθαρη  αληθινή φωτεινή χωρίς υπονοούμενα ή διφορούμενα η κρατούμενά η απαιτούμενα .

Πήρες τήν ανθρώπινη φύση  χωρίς τίς κακίες καί μικρότητες μας, τις αμαρτίες μας τά πάθη μας. Με τά θεία σου Πάθη  εθεράπευσες τά μισητά μας πάθη και λάθη. Η θυσία σου είναι απαλλαγμένη από πλαγίους σκοπούς και επιδιώξεις. Μόνο ενα επεδίωκες : τήν σωτηρία μας. Κάθε φάση τής πορείας σου πρός τόν Γολγοθά  αλλά και ολων τών βημάτων  σου από τήν σάρκωση, μάς διδάσκει ενα ουράνιο  ασύγκριτο επιβλητικό θείο μεγαλείο.

Γεννήθηκες... μάλλον σαρκώθηκες, στο σπήλαιο σε μιά φάτνη, διότι δεν υπήρχε  μέρος να μείνουν  ο προστάτης σου ανθρωπίνως Ιωσήφ ο μνήστωρ και η ΠΑΝΑΓΊΑ  ΜΗΤΕΡΑ  σου.

Υπήρχε χώρος γιά ολους γιά τόν Ηρώδη  τήν Ηρωδιάδα, γλέντια  χορούς τραγούδια εγκλήματα διασκεδάσεις, μόνο γιά σενα πού ερχόσουν ο μεγάλος  ευεργέτης  καί ελευθερωτής, δεν υπήρχε  χώρος.

Μόνο ενα χώρο σου δώσαμε ολοπρόθυμα, μόνο τόν Γολγοθά  οπου σε σταυρώσαμε. Και εσύ ζητάς τήν καρδιά μας : υιέ μου δός μου σήν καρδία ...

 

Η θυσία σου ...εκδίκηση  θεϊκή  εκδίκηση  αγάπης, σχεδιασμένη  πρό καταβολής  κόσμου, πραγματοποιήθη εν χρόνω και εν τόπω.

Πλούσιος ων επτώχευσας ( φορώντας τήν σάρκα μας) γιά νά μάς πλουτίσεις μέ τον πλούτο τής χάριτος  σου .

Η σάρκωση καί η θυσία σου προσφέρθηκαν  από σένα τον θεόν, τόν σαρκωθέντα προαιώνιο Λόγον τόν ομοούσιον Πατρί  και Πνεύματι. Και προσέφερες σε μάς τούς  αμαρτωλούς μικρούς βουτηγμένους στήν αμαρτία .

 

Αυτό μόνο η αγάπη  μπορεί νά το προσφέρει  .

Και όταν ήλθε  το πλήρωμα του  χρόνου η αγάπη  πήρε σάρκα, έγινε σαρκωμένη αγάπη. Η σαρκωμένη αγάπη εγινε σταυρωμένη  αγάπη.

Και η σταυρωμένη αγάπη έγινε αναστημένη αγάπη.

 

Στήν εκκλησία σου πρέπει νά βασιλεύει η αγάπη.

Η δική σου αγάπη  οπως μάς δίδαξες.

Η αγάπη πού θυσιάζεται, πού πονάει  συμπονάει κατανοεί προσφέρει.

...ούτως ηγάπησεν ο θεός τόν κόσμον...τόσο..πόσο ; οχι μόνο νά δημιουργήσει τόν κόσμο για μάς ( βεβαίως και αυτό είναι  απόδειξη αγάπης , αλλά κυρίως  οτι ) εδωκεν τον Υιόν αυτού  τόν μονογενή, ινα πάς ο πιστεύων είς αυτόν μή απόληται, αλλ' έχει  ζωην αιώνιον ... διακηρύσσει  ο Ηγαπημένος σου μαθητής  καί φίλος  .

Τα χέρια  αυτά και σήμερα είναι απλωμένα.

Μάς υπενθυμίζουν πόσο κόστισε η λύτρωση μας.. λύτρωση  απέστειλε ο θεός  στούς ανθρώπους.

Βλέπουμε τίς πληγές και αισθανόμαστε  δέος και ενοχές λόγω τής αγάπης σου αλλά καί τών αμαρτιών μας.

Και έτσι καταλαβαίνουμε  αυτό πού μάς λέγεις στό ιερό ευαγγέλιο: ... δεύτε πρός με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι ..πονεμένοι θλιμμένοι αδικημένοι  απελπισμένοι  ταραγμένοι ..και εγώ θά σάς αναπαύσω ...

 

Μάς προσκαλείς μέ τήν ίδια γλυκειά φωνή: ...εγώ ειμί ο ποιμήν ο καλός...

Πολλάκις βέβαια  σκληροτράχηλοι δέν ακουμε..βλέπουμε καί ..δεν βλέπουμε ...μιλάς σε ωτα κωφευόντων... ..μένουνε ασυγκίνητοι ..

Βλέπουμε τίς πληγές και δεν αισθανόμαστε τίποτα ...δεν μετακινούμεθα..επιμένουμε οχι στον αγώνα αλλά στή  απόδραση  από σενα ..

Δεν κανουμε ούτε  ενα βήμα πρός εσένα .. σου γυρίζουμε  τήν πλάτη .

Η ανθρώπινη αδυναμία μάς νικά .

Και εσύ  σταθερά  μάς καλείς και περιμένεις...

... ιδού έστηκα επί τής θύρας καί κρούω ....

Μέχρι πού νικά, τήν σκληρότητα  μας η δική δου θεϊκή λεπτή αγάπη ...

Τα απλωμένα θεϊκά χέρια σου μαρτυρούν θυμίζουν τήν αγάπη σου αλλά καί τήν σωτηρία..μεσίτης θεού καί ανθρώποις ...εντυχάνεις υπέρ ημών.  ..

 

Τα αιματωμένα απλωμένα χέρια !!!

Εκπέμουν τό κάλεσμα τήν ευλογία, τήν αγάπη  τό μηνυμα τής σταυρικής σου θυσίας πού προθύμως εθελουσίως δι' ημας υπέστης, διά νά μάς επαναφέρεις στήν αληθινή  πατρίδα  στήν ουράνιο βασιλείαν.

 

Απομακρυνθήκαμε από σένα, από το φώς,  από τήν ζωή, από τήν τροφή τού παντός κόσμου, από τήν τρυφήν, αμαυρώσαμε το κατ' εικόνα' χάσαμε το καθ ' ομοίωση. Ηλθες επί γής, εκ ΠΑΡΘΈΝΟΥ σαρκωθείς , ο αχρονος εν χρόνω 'ο παντέλειος εν μορφή βρέφους, ο Θεός  εν ανθρώποις, κρύβοντας τήν θεότητα στην ανθρωπότητα και τήν παντοδυναμία σου, στήν φαινομενική αδυναμία τού Βρέφους, ίνα ...θεοπρεπώς απατήσεις τον λεμεώνα και απατεώνα.

Η μετάβαση από το κατ 'εικόνα  στό καθ ' ομοίωση γίνεται με τήν θεία σου χαρη συνεργούσα στήν δική μας μηδαμινή προσπάθεια.

Ήλθες  επί  τον σταυρόν ο απαθής,

 προς τούς εν σκότει καθημένους ο ήλιος τής δικαιοσύνης το φώς,

 επί τούς αιχμάλωτους  ο ελευθερωτής,

επί τόν θάνατον η ζωή ,

η ανάσταση  διά τους πεσόντας .

Απλώνεις αενάως τά χέρια σου πού ήπλωσας  στόν σταυρόν. Καί ελεγχόμεθα υπό τής συνειδήσεως καθώς και εμείς  απλώνουμε τα χέρια μας, αλλά δεν ενθυμούμεθα ότι: αί χείρες σου εποίησαν με και επλασαν με ...

Απλώνουμε τα χέρια μας ...άλλοι  λαμβάνουμε όπλα  και τά στρέφουμε σε σένα, διότι  στο πρόσωπο τού κάθε ανθρώπου κρύβεσαι εσύ. Και χύνουνε ανθρώπινο  αιμα και αφανίζουμε τά πλάσματα πού με τόση αγαπη και πανσοφία μάς επλασες .

 

Απλώνουμε  τα χερια οχι γιά νά ικετεύσουμε, αλλά γιά νά καταστρέψουμε, νά αδικήσουμε  νά πονέσουμε νά κλέψουμε, νά ατιμάσουμε, νά κτυπήσουμε, νά συντρίψουμε, ενώ εσύ ανέπλασες ανευ συντρίψεως την συντετριμμένη εικόνα.

 

Ηπλωσε η ΠΑΝΑΓΊΑ  ΜΗΤΕΡΑ  σου τας αχραντους Αυτής χείρας  και σε εβαστασε  τον βαστάζοντα και δημιουργήσαντα τά πάντα..απλώνει καί τώρα  τά ίδια  χερια μεσιτεύουσα καθώς ..εχει μητρική παρρησία...

 

Απλώνουμε ενίοτε τάς χείρας μας δειλά  δειλά  καί δεόμεθα καί ικετεύουμε καί παρακαλούμε: άνες άφες συγχώρησον τά πταίσματα  πλημμελήματα  αμαρτήματα  τά έν παραβάσει καί παρακοή γενόμενα, εν έργω, εν λόγω εν πράξει  εν λογισμοίς εν γνώσει  καί αγνοία, καί αξίωσον πάντας ημάς ίνα σε δοξάζωμεν προσκυνούμεν και λατρεύομεν τό κατά δύναμη, νά προστρέχουμε σε σένα καί νά μάς αναγεννάς δια τών θείων σου μυστηρίων, καί είθε η καρδιά μας πού ενίοτε  ειναι σπήλαιον ληστών παθών, νά γίνεται μία ζωντανή φάτνη νά αναγεννάσαι ο Χριστός .

Η πίστη  καί διάθεση  και δίψα πρός σε, είθε νά γίνονται  σάν τρίϋλο δώρο των μάγων  καί σάν τόν αστέρα τής Βηθλεέμ  να μάς οδηγεί πρός σε ακλινώς , νά μήν χάνουμε τον προσανατολισμό μας,
μεσιτείαις τής ΠΑΝΑΓΊΑΣ ΑΧΡΑΝΤΟΥ ΥΠΕΡΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗΣ ΈΝΔΟΞΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΗΣ ημών ΘΕΟΤΌΚΟΥ καί ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ .Αμήν γένοιτο. ,
βκγ  Δεκεμ.κθ.( 29Δεκ.2023) ευλογείτε.☦π.απ.

  Επιστροφή στή Σελίδα ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΘΟΔΕΣΜΗ