Το κοσμικό κράτος, ως κοινωνία ανθρώπων

 ........Το κοσμικό κράτος, ως κοινωνία ανθρώπων, «δοξαν παρ’ αλλήλων λαμβάνοντες» δίνουν τίτλους και αξιώματα και θέσεις πολυ συχνά με σκοπημότητα απώτερη ή προσεχή, π.χ. πολτική, κοματική, διπλωματική και όποιας άλλης λογής, γιά ν’ ανεβάσουν ψηλά ημέτερους και να ματεώσουν τη δύναμη των κατεχόντων την εξουσίαν και για να έχουν όργανα ειδικωτέρων ή γενικωτέρων επιδιώξεων ή για να ανταποδώσουν παλιότερο ρουσφέτι,

καθώς και γιά χίλιους δυό άλλους σχετικούς λόγους. Αλλά και το αντίθετο μπορεί να επιδιώκει η κοσμική εξουσία. Δίνεται π.χ. τίτλος ηχηρός σ’ έναν που δεν ικανοποιεί πιά τους σκοπούς και τα σχέδια των κρατούντων. Ο εν λόγω φεύγει απο μιά νευραλγική θέση κλειδί και γίνεται αξιωματούχος «κ. τάδε», που εκτος απο το φανταχτερό του τίτλο δεν διαθέτει τίποτα άλλο πιά. Το ξέρει βέβαια και ο ίδιος αυτό, αλλά τόσο αυτός όσο και οι άλλοι παίζουν θέατρο για τα μάτια των πολλών, γιά να κρατηθούν τα προσχήματα. Και όταν κάποτες αλλάξουν τα πράγματα, τότε βλέπουμε οι πολλοί τι βρισκόταν στην πραγματικότητα πίσω από τις γελαστές μάσκες και κάτω από τους βροντερούς αλλά κούφιους τίτλους.

Δε βλέπουμε τέτοιες αντιστοιχίες και στον εκκλησιαστικό χώρο;.........

Απο το βιβλίο του π. Ευς. Βίττη «ΕΠΙΨΑΥΣΕΙΣ ΑΚΡΩ ΔΑΚΤΥΛΩ»

  Επιστροφή στή Σελίδα ΔΟΚΙΜΙΑ