ΤΟ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΥΡΟΣ ΤΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ

Στην πολυσυζητημένη έκθεση του Εθνικού Συμβουλίου Πληροφοριών των Η.Π.Α. για τις διεθνείς εξελίξεις μέχρι το 2020 υπάρχει και μία ενδιαφέρουσα επισήμανση σχετικά με τα πνευματικά και ιδεολογικά ρεύματα που θα κυριαρχήσουν. Η έκθεση των 1200 αμερικανών αναλυτών προβλέπει ότι μέσα στα επόμενα 15 χρόνια θα αυξηθεί το ενδιαφέρον των ανθρώπων για ζητήματα ηθικής και θρησκείας. Θα γίνει πολύ πιο έντονη η ανάγκη των λαών να προβάλλουν τα στοιχεία της ταυτότητάς τους και τα στοιχεία αυτά θα είναι κυρίως η θρησκεία και η εθνική καταγωγή.

 

Η έκθεση προβλέπει ότι το θρησκευτικό φαινόμενο στο άμεσο μέλλον θα βρεθεί στο επίκεντρο των διεθνών εξελίξεων και τούτο δεν αφορά μόνο το πολιτικό Ισλάμ, αλλά και άλλες θρησκευτικές ομάδες, όπως π.χ. οι φανατικοί «Ευαγγελιστές» στις ΗΠΑ. Για την Ευρώπη η έκθεση προβλέπει ότι θα δεχθεί την πίεση του Ισλαμικού φαινομένου λόγω της υποδοχής μεταναστών από την Β. Αφρική και την Μ. Ανατολή.

Δεν θα είναι, όμως, έτοιμη να διαχειρισθεί σωστά αυτή την θρησκευτική αναζωπύρωση, διότι πολλές ευρωπαϊκές κοινωνίες τείνουν να θεωρούν την θρησκεία απλώς σαν μία ιδιωτική υπόθεση και παραβλέπουν την κοινωνική δυναμική της και τον θεμελιώδη ρόλο της στην διαμόρφωση της πολιτιστικής ταυτότητος των εθνικών κοινοτήτων.

Στην χώρα μας η ιστορική παράδοση και η αυθόρμητη ταύτιση της πλειοψηφίας του λαού με την Ορθόδοξη Εκκλησία δημιουργούν μία πραγματικότητα, την οποία παραδέχονται όλοι οι αντικειμενικοί παρατηρητές, Έλληνες και ξένοι. Ο αείμνηστος Βρετανός ιστορικός Στήβεν Ράνσιμαν διαπίστωσε ότι στα μαύρα χρόνια της δουλείας η Ορθόδοξη Εκκλησία ήταν η δύναμη στην οποία στηρίχθηκε την επιβίωση του Ελληνισμού. Και ο Γάλλος συγγραφεύς Ζακ Λακαριέρ ομολογεί ότι «για τον Έλληνα η Ορθοδοξία είναι το σπίτι του».

Κάποιες μειοψηφικές ομάδες πολιτικών και διανοουμένων επιχειρούν να διασπάσουν αυτή την πνευματική ενότητα του Έλληνα με την Πίστη του επικαλούμενοι είτε την μαρξιστική ιδεολογία, η οποία κατέρρευσε διεθνώς, είτε την πολυπολιτισμικότητα, μία θολή έννοια που είναι σήμερα στη μόδα.

Καλό είναι, όμως να τους θυμίσουμε το παράδειγμα της Ολλανδίας. Η χώρα αυτή αυτοπροβάλλεται ως πρότυπο πολυπολιτισμικής κοινωνίας. Μέσα σε λίγες εβδομάδες στα τέλη του 2004 πολλές βεβαιότητες ανετράπησαν. Η δολοφονία του σκηνοθέτη Βαν Γκογκ από νεαρό Μαροκινό οδήγησε κάποιους φανατικούς στο κάψιμο 14 τζαμιών. Η περιθωριοποίηση του θρησκευτικού φαινομένου και η υποβάθμιση της θρησκευτικής εκπαίδευσης δεν καλλιέργησε την ανοχή και τον σεβασμό προς την διαφορετικότητα. Αντιθέτως όποιος διδαχθεί λ.χ. την παραβολή του Καλού Σαμαρείτη και γενικά

την διδασκαλία του Χριστού είμαι βέβαιος ότι νοιώθει μεγαλύτερη αλληλεγγύη προς τις μειονότητες και τους πάσχοντες.

Είναι προφανές ότι ο σεβασμός του λαού μας στις Ορθόδοξες Χριστιανικές καταβολές του πρέπει να αξιοποιηθεί και να καλλιεργηθεί από την ποιμαίνουσα Εκκλησία με τρόπο που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των καιρών. Δυστυχώς κάποιες μεμονωμένες περιπτώσεις αναξίων κληρικών πικραίνουν τον λαό και βλάπτουν την εικόνα της Εκκλησίας. Και είναι καθήκον της εκκλησιαστικής ηγεσίας να λάβει τα απαραίτητα μέτρα για να αποκατασταθεί το κύρος του Ορθοδόξου ράσου.

Η πρόσφατη δήλωση του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου δείχνει ότι ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας μας με την ειλικρινή συμπαράσταση της Ιεραρχίας έχει την βούληση να θεσμοθετήσει ασφαλιστικές δικλίδες, οι οποίες θα λειτουργούν όχι μόνο κατασταλτικά, αλλά κυρίως προληπτικά για την αυτοπροστασία της Εκκλησίας.

Είναι, πάντως, πολύ άδικο οι ελάχιστες περιπτώσεις αναξίων κληρικών να υπερπροβάλλονται από τα ΜΜΕ και να γενικεύεται μία κριτική, η οποία τελικά καταλήγει σε επίθεση κατά του θεσμού και του ρόλου της Εκκλησίας.

Υπάρχουν στην Ελλάδα και στην απανταχού Ορθοδοξία χιλιάδες εργατικοί και ταπεινοί κληρικοί , οι οποίοι «από φυλακής πρωίας μέχρι νυκτός» εργάζονται αγόγγυστα για τον Θεό, για τον άνθρωπο, για την κοινωνία.

Όλοι εκείνοι που αρέσκονται στις ισοπεδωτικές γενικεύσεις καλό θα ήταν να διδαχθούν από το παράδειγμα των δύο ιερομονάχων της Αμοργού που βραβεύθηκαν προ μηνός από την Ιερά Σύνοδο. Κάθε Σαββατοκύριακο οι σεμνοί αυτοί κληρικοί μεταβαίνουν στα νησιά της άγονης γραμμής, Ηράκλεια και Σχοινούσα, αψηφώντας κακοκαιρίες και άλλα εμπόδια, για να διακονήσουν τις πνευματικές ανάγκες των κατοίκων, οι οποίοι φυσικά τους υπεραγαπούν. Και δεν είναι οι μόνοι.

Απλώς η περίπτωσή τους δεν ενδιαφέρει τα τηλεοπτικά παράθυρα. Δυστυχώς..

Κωνσταντίνος Χολέβας Πολιτικός Επιστήμων

  Επιστροφή στή Σελίδα ΔΟΚΙΜΙΑ