Η Εκκλησία ούτε αφήνει τον άνθρωπο άθικτο κολακεύοντας τα πάθη του, ούτε εκνευρίζει άσκοπα με στείρες εντολές που αποβλέπουν σε εφήμερες επιτυχίες και καταστρέφουν τη φύση του. Γνωρίζει τις αδυναμίες και την αρρώστεια του ανθρώπου. Ξέρει οτι ο άρρωστος έχει ανάγκη φροντίδος και οχι επιτιμίου. Επεμβαίνει διακριτικά και σωτήρια, ακόμη και όταν η επέμβαση είναι φοβερά επώδυνη. Ο Κύριος δεν έντυσε τον άρρωστο της γης των Γαδαρηνών με εντολές ούτε με απειλές. Αυτός όχι μόνο τα ρούχα του έσχεζε αλλά και τις αλυσίδες έσπαζε. Τον απάλλαξε από τον «λεγεώνα». Και αμέσως μετά κάθισε δίπλα του, ιματισμένος και σωφρονών.
Αυτή είναι ανέκαθεν η δύναμη, η αγωγή και η συμπεριφορά της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Βλέπει βαθειά τα πράγματα. Έχει τη διάκριση των πνευμάτων και τη δύναμη της αγάπης.........
ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ: ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΜΑΣ 1984.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου